Eind 2009 na veel gewichtsverlies voor het eerst gekozen voor een borstlift en protheses. Ik zelf hoefde niet zozeer grotere borsten, maar wilde van die leeggelopen theezakjes af. Op advies van de plastische chirurg zouden de siliconen protheses een mooier resultaat geven dan alleen een borstlift.
Direct kreeg ik links een fikse ontsteking, die ze een half jaar hebben geprobeerd eronder te krijgen d.m.v. antibiotica´s en met spuiten het vocht eruit te krijgen. In maart 2010 is mijn linkerborst operatief schoongemaakt. Tijdens de operatie constateerde de arts dat mijn prothese lekte of gescheurd was en bood mij aan geheel op hun kosten me opnieuw te opereren en nieuwe iets grotere protheses te plaatsen (300cc i.p.v. 280cc, volgens hem een beter resultaat).
Zo gezegd...zo gedaan. In september 2010 ging ik weer onder het mes en werden de protheses vervangen en volgens zijn zeggen kapselvorming verwijderd. Ook na deze operatie was er weer dreiging voor ontstekingen en was de arts er in eerste instantie niet gerust op. Door uit voorzorg al antibiotica te geven is dat met een sisser afgelopen. Nu pas na de explantatie (22 maart) door dr. Kappel realiseer ik me dat het vreemd is dat die plastische chirurg nooit de protheses en verwijderde kapsels heeft laten zien. Jammer, dat ik nooit geweten heb wat hij heeft aangetroffen.
Het is me door ervaring nu wel duidelijk dat mijn lichaam geen protheses duld. Voor de explantatie had ik in overweging om misschien volgend jaar nog een keer mijn borsten te laten liften.
Maar als ik naar mijn lieve borsten kijk vinden ik en mijn vriend ze nu mooier en natuurlijker dan voor de explantatie. Protheses zaten bijna onder mijn kin
Misschien wordt het tijd dat ik ze eens ga accepteren zoals ze zijn en niet voor een vijfde keer laat snijden in mijn borsten Party time