Ook mijn explantatie is achter de rug.
Ben erg blij dat ik het besluit heb genomen om de protheses te laten verwijderen.
De dag van de explantatie:
Zo zenuwachtig en bang dat ik was de ochtend stapte ik toch de auto in om mijzelf naar het ziekenhuis te rijden. Mijn moeder en mijn vriend gingen met me mee. Toen ik me moest melden bij de opnamebalie zakte de moed me eigenlijk in de schoenen. Was al misselijk van de lege maag en zwaar onder spanning. Het ging eigenlijk allemaal heel vlot vanaf daar. Ik kleede me om en kreeg een pijnstiller vooraf in de vorm van een zetpil. Het duurde niet lang. 5 minuten wachten en ik werd naar de ruimte gereden voor de operatie kamer. Met tranen en angst nam ik afscheid van mijn moeder en mijn vriend. Zodra het infuus werd aangelegt. Kreeg ik een angstaanval. De verpleegkundige wist mij heel goed te kalmeren. En gaf mij iets in het infuus tegen de misselijkheid die ik al had. En werd rustig de o.k. in gereden. Daar was ik al snel inslaap.
Bij het wakker worden voelde ik me ook echt goed wakker. Ik was helemaal niet misselijk, gespannen of bang. Helemaal relax. En ik kreeg een ijsje.

-Pijn: ik voelde het wel een beetje. maar niks ergs. Pijnmeting 3/10 prima te doen.
Dokter Fortuin kwam nog even uitleggen wat hij heeft gedaan. En vertelde dat mijn linkerprothese was gescheurd en dat hij alle kapsels heeft kunnen verwijderen. En vroeg mij of ik hem.op de hoogte wilde houden als er verbetering van de klachten zouden zijn. (ASIA Syndroom.) Verder mocht ik van hem diezelfde dag naar huis. Maar dan wel met de drains.
Terug op de afdeling:
Daar was mijn vriend. Die kwam ik al tegen onderweg naar de afdeling. Ik was helemaal happy. Joepiejajee. Wat een opluchting. Mijn vriend zag het aan me en was ook blij. Hij gaf me( zoals afgesproken ) een banaan en ja toch cola. Na 3 bananen gegeten te hebben. Wilde ik nog iets eten. Werd losgekoppelt van het infuus. en daarna ben ik zelf naar de wc gegaan. De verpleging zag dat en vlak daarna zijn ze nog de metingen gaan doen. En dat was prima in orde. Na nog even wachten. Ben ik me gaan aankleden, naar de balie gelopen met de mededeling dat ik naar huis wilde. Er kwam al gauw iemand naar mijn bed en haalde het infuus los. En legte me uit (mits nodig) hoe ik het flesje moest verwisselen van de drains. Het drukverband moest ik nog 1 dag dragen totdat de volgende dag de drains werden verwijdert. Verder heb ik nog een afspraak gekregen voor over 2 weken bij dokter Fortuin voor controle.
Thuis:
Had energie voor 2. En ik moest rustig aan doen. Dus ik ben relax op de bank en in de tuin wezen zitten met mijn tasje drains naast me. Het ging prima. Ik kon er alleen niet zo goed mee slapen. Logisch eigenlijk.
De volgende dag:
Drains zijn verwijderd en ook het steunverband. En de plijsters van mijn hechtingen zijn vervangen. Ik zag van bovenaf mijn borsten. Helemaal in de kreukels en plat gedrukt. Maar wat een opluchting. Ik voelde me echt bevrijdt. Ik mocht gelijk gaan douchen en dat deed me goed. Lekker opfrissen. De plijsters moeten blijven zitten met het douchen. En die hoef ik ook niet te vervangen. Ze blijven prima op hun plaats zitten. Mocht ik er perongeluk 1 af trekken ofzo dan kan ik het vervangen. Het hoeft niet. Het is meer voor mijn eigen gevoel.
Borsten: het beeld wat ik zag in het ziekenhuis vanmijn borsten bovenaf was best grappig. Ik dacht dat komt nooit meer goed. Maar thuis in de spiegel ziet het er helemaal niet zo slecht uit. En ik merk ook dat ze dagenlijks gewoon meer bij trekken. De hobbels en kreukels zijn er nu al eigenlijk niet meer. Ik heb ook helemaal geen blauwe plekken of iets. En vind mijn borsten nu veeeeel mooier dan met de protheses. En ik kan er niet van af blijven.


Meiden wat heb ik een spijt en (nog steeds) elende gehad van de protheses. Als ik het kon terugdraaien was ik er nooit aan begonnen.
I am free!!! Whooohoooo!
Meiden jullie kunnen het ook!
Veel liefs en knuffels van een verloste Lena