Mei 2015 eerste consult bij pc ziekenhuis. In de maanden ervoor had ik opgemerkt dat mijn rechterborst harder begon te worden. Er werd baker 1 bij de linkerborst, en baker 2 bij de rechterborst geconstateerd. Ook werd er uitgelegd dat je baker 4 moest hebben om in aanmerking te komen voor vergoeding bij verwijderen. Maar dat maakte me toen niets uit. Ik was immers veels te blij met mijn borsten, die wilde ik nog helemaal niet kwijt.
November 2017, acute hartproblemen. Gevolg, tripple bypass. Geen complicaties, geen pijn, fijn!
Na mijn bypass heb ik ongeveer anderhalf jaar geen gevoel in mijn operatiegebied gehad, en dus ook niet in mijn borsten. Toen kwam het gevoel langzaam gedeeltelijk terug, en de pijn en klachten ook. Ik schrok me kapot toen ik erachter kwam hoe hard mijn rechterborst was geworden. Het voelde letterlijk als een steen op mijn hart. En daar heb ik behoorlijk wat paniekaanvallen van gehad. Alles in mij schreeuwde dat ze eruit moesten. Mijn linkerborst was inmiddels ook aan het inkapselen en rimpelde bovenop. De pijnen werden steeds heftiger, het begon me lichaamelijk in mijn dagelijkse dingen te belemmeren.
In oktober 2019 was ik eindelijk zover. Ik wilde er heel graag vanaf. December 2019 tweede consult plastische chirurg ziekenhuis. Ik was nog geen 5 minuten binnen toen ze het aanvraag formulier invulde. Baker 4. Ik wist niet wat me overkwam. Dat ging makkelijk! Januari 2020 toestemming zorgverzekering. Weer verbaasd!
Ik zou tussen 15 maar en 15 juni een operatiedatum krijgen. En toen kwam corona.....
Toen ik eind mei gelezen had dat het ziekenhuis weer was opgestart heb ik ze gebeld en uitgelegd dat ik veel pijn had. 15 Juni had ik een afspraak bij de narcotiseur. Als een operatie uit zou vallen werd ik opgeroepen. En dat werd 25 juni, gisteren!
Ik moest me om 10 uur in het ziekenhuis melden. Om 12 uur werd ik geopereerd. Geen complicaties, geen pijn. En weer ben ik verbaasd. Misschien komt de pijn nog....Per borst had ik 15 cc wondvocht en de drains mochten er vanochtend uit. Ik heb 1 nacht in het ziekenhuis doorgebracht. Ik ben zo ontzettend opgelucht dat ze eruit zijn!!! Ik heb er heel bewust afscheid van genomen, en het voelt goed zo. Ik ben zo blij dat ik mijn "eigen" lichaam weer terug heb. Ik ben een buikslaper, en heb dat door de kapsel 4 jaar niet kunnen doen. Wat heb ik er zin in.
De chirug (Topvrouw!) heeft de protheses voor me bewaard. Ze waren gelukkig wel heel. Maar ze hebben wel gezweet, ze zijn heel plakkerig. Bij de rechter prothese lijkt het wel of de kapsel de prothese probeerde binnen te dringen. Ik heb foto's van de kapsel gezien, en schrok daar wel van. Ze zei de de rechter heel hard was. Al met al een bevestiging dat ze eruit moesten. Vanochtend werd het verband af gehaald, en wat was ik verbaasd met het resultaat. Prachtig! Nog wel opgezet natuurlijk. Toen kreeg ik de sport bh om. Tijdens mijn hartoperatie hebben ze de snee heel mooi in het midden van mijn borsten gemaakt. Maar die hebben nu een andere vorm, en het lidteken loopt nu over de rand van mijn rechterborst.
Om tien uur vanochtend ben ik thuis gekomen. En ik voel me zo goed, dat ik eigenlijk van alles wil doen. Ik verveel me kapot. Maar alles voor een goede genezing dus ik moet nog even geduld hebben.
Nu komen bij mij de vragen. Komen mijn klachten van mijn hart, mijn protheses of van beide gevallen?
Klachten waar ik de laatste jaren mee loop zijn Vaak vermoeid, onverklaarbare pijn in de schouderbladen en ribben. Heel vergeetachtig, mijn korte termijn geheugen is bagger. Concentratie problemen. Ik kan me heel moeilijk ontspannen. Haaruitval. Zijn er meer mensen met verglijkbare klachten?
Hebben jullie tips over wat ik nu nog moet vragen aan de PC? En wat ik zelf nog kan doen. Ik zie door de bomen (en mijn geheugen) even het bos hiet meer......
Als laatste wil ik nog toevoegen dat ik absoluut geen spijt heb van mijn borstvergroting.
Het heeft me lichamelijk een zelfverzekerde vrouw gemaakt. Die gekweekte zekerheid pakt niemand me meer af. Ik ben trots op mij "nieuwe" oude borsten. dr. P. M. Huizinga ben ik zeer dankbaar voor haar inzet en vakwerk. En ik ben heel benieuw naar het eindresultaat.....
Groetjes Taatje,