SVS-MELDPUNT KLACHTEN SILICONEN

Hoi Dames,

Afgelopen zaterdag een explantatie ondergaan bij dr Kappel. Voor de operatie heb ik mezelf weinig ruimte gegeven stil te staan bij wat er emotioneel na explantatie op me af zou komen, omdat ik nou eenmaal geen keuze had. Mijn lichamelijke klachten namen in zo'n rap tempo toe, dat ik mezelf geen twijfel gunde over het laten verwijderen. Nu die stap genomen is, komt het emotionele deel om de hoek kijken...Ik ben compleet plat en heb deuken/inkepingen in mijn weefsel... Kortom, geen mooi plaatje. Ik weet dat het nog bij kan trekken maar borsten heb ik niet meer. Mijn kinderen keken naar me terwijl ik een topje aan had en zeiden: "Je hebt nu mannenborsten." Dit deed pijn. Pijn omdat deze maatschappij ons het gevoel geeft dat borsten het ultieme beeld van vrouwelijkheid zijn en je dus met weinig/geen borsten niet meer vrouwelijk bent. Alsof je verteld wordt dat je dan als vrouw niet compleet bent. Ik ben verdrietig dat ik ooit het gevoel heb gekregen dat ik mezelf moest "repareren" om mee te mogen tellen als vrouw. Verdrietig dat zelfs mijn jonge kinderen van 8 en 10 al dusdanig beïnvloed zijn door wat ze op tv en in de media zien, dat ook zij het beeld hebben dat je als vrouw echt borsten hoort te hebben. Verdrietig dat acceptatie van vrouwen zonder borsten of met hele kleine borsten nog steeds ver te zoeken lijkt. Verdrietig dat ik me daardoor nog steeds laat beïnvloeden, terwijl mijn innerlijke kern eigenlijk zo hard schreeuwt dat ik mooi en prachtig ben zoals ik ben.

Mezelf gaan accepteren zoals ik nu ben, daar wil ik heel graag heen. Het zal tijd kosten, dat merk ik aan alles want overtuigingen zitten diep. Maar ik ga ervoor. En ondanks dat ik me verdrietig voel, het spannend vind wat de toekomst gaat brengen, onzeker ben over hoe mijn partner en ik dit samen gaan ervaren...ben ik op een vreemde manier ook kalm. Deze les naar zelfacceptatie gaat me helpen te groeien als mens en zal uiteindelijk zorgen voor meer zelfliefde. Voor nu stap-voor-stap maar ik ben doelgericht en het zal me uiteindelijk lukken.

Maar voor nu....eerst nog even een rouwproces

Liefs Droefje

Lieve Droefje,
Je bericht grijpt me zo aan. Ik voel je verdriet in je verhaal. Inderdaad je bent mooi zoals je bent, maar de maatschappij laat ons soms anders doen geloven.
Ik wens je heel veel kracht, liefde en zelf acceptatie.
Dikke knuffel essi

❤

Moet huilen om je berichtje Ik weet wat je doormaakt. Ik was er ook heel slecht aan toe na de explantatie, maar wel minder mee bezig op dat moment, omdat ik echt aan het overleven was qua ziekte. Ik was zó ernstig ziek. De klap kwam later wel hoor.

Wat je zegt over de maatschappij. Deze maatschappij en de mensen zijn keihard en keihard. Je mag niet (jezelf) Zijn. En de leugen regeert.

Weet dat jouw kracht er is lieverd, ook al lijkt alles nu zo zwart. Jij bent sterkter dan je denkt

Ik stuur je al mijn liefde! Dat is het enige wat ik je kan geven.

❤❤❤❤❤❤❤❤

Ik krijg kippenvel bij je verhaal. Wat begrijp ik je en wat heb je gelijk. Loodzwaar lijkt het me. Ik zal het ook nog door moeten maken en die acceptatie lijkt me het allermoeilijkste van het hele traject.
Het komt goed, hoor! En jij mag gewoon jezelf zijn, een sterke vrouw : kijk mij dan, hier ben ik! Jij kan dat.
Liefs,
Margreet

Hoi droefje
ook ik wil jou even wat steun geven wij vrouwen zijn zo veel mooier dan die 2 " gifbommen" die in ons lijf hebben gezeten, het schoonheidsideaal, denken dat we dat nodig hadden om " vrouw" te zijn en voelen..
Ik heb ook 2 kindjes van 10 en 8.
En hun geef ik nu juist heel erg mee: Je bent mooi zoals je bent en we hoeven onszelf niet te veranderen.
Ze vinden het nu ook mooi zoals het " natuurlijk " hoort te zijn Met deukjes. Ja die heb ik ook.

Na een tijdje als je mag gaan smeren je borsten lekker masseren, dat kan wat helpen. Uiteindelijk heb ik het geaccepteerd ze zijn van mij, en ze zijn gezond. En voel me zoveel gezonder en sterker dan ooit tevoren.

Wil je veel kracht en liefde sturen je bent mooi♡

Liefs
Angela

Hi Droefje,

Ik heb over twee weken de operatie bij dokter Kappel gepland staan. Ook ik heb geen keuze, mijn klachten nemen ook toe.

Ik heb altijd geroepen dat mijn borsten de beste investering van mijn leven waren... ik weet dat ik ook een klap ga krijgen na de operatie. Bij mij zal er ook weinig over blijven, er is 430 cc ingegaan.

Ik geef mezelf een half jaar tot een jaar om te herstellen. En heb afgesproken met mezelf als ik het echt niet mooi vind en er last van heb het daarna alsnog te laten vullen met lipofilling bij dokter Kappel.
Misschien moet jij jezelf ook zoiets beloven. Ik heb zelfs een spaarplan gemaakt. Als ik het tegen die tijd niet nodig heb gebruik ik het voor iets anders leuks. Maar ik hoop dat het mij gaat helpen dit eerste half jaar/jaar door te komen.

Van dokter Kappel hoorde ik dat 75 procent vd vrouwen uiteindelijk best tevreden is. Kijk nu maar niet teveel. Het gaat nog zo veranderen!

Heel veel sterkte,
Josine

Ik vind de verhalen hier zo in en in triest. Helaas heb ik er zelf ook mee te maken. Wat is het dan fijn dat dit forum er is.
En dan ook niet te vergeten dat Luna ook al haar ziel en zaligheid hierin stopt terwijl zij zelf heel ziek is.
Zij verdiend echt een dikke pluim. Dankzij dit forum heb ik ook mijn siliconenprotheses laten verwijderen.
Ik twijfelde al een paar jaar. Ik had zoveel gezondheidsklachten en na vele artsen bezocht te hebben werd er nooit iets gevonden.
Omdat ik geen eigen borstweefsel heb door borstkanker (amputatie beide borsten) vond ik het heel heftig om de siliconenprotheses
te laten verwijderen. Maar mijn God, mijn gezondheid is het belangrijkste. Ik ben stiekem wel een ijdeltuit.
Ondanks mijn amputatie had ik prachtige borsten in een D cup. Ook is er 2x lipofilling gedaan. Ik was er trots op.
Uiteindelijk heb ik ze vorig jaar laten verwijderen. Iedereen die mij goed kent had dit nooit verwacht.
Zelfs mijn plastisch chirurg stond er niet achter. Ze waren nog in tact en ik zou er een zwaar trauma aan overhouden.
Toch heb ik het doorgezet. Na de operatie was ik bijna helemaal plat met een lang litteken. Er was nog een klein beetje
van de vorige lipofilling te zien. Toen ik uit de narcose kwam keek ik direct. Ik zag allemaal deuken.
Toch voelde ik mij bevrijd en was heel trots dat ik het toch gedaan had. Ik heb een paar mooie bh’s gekocht waar ik
een stoffen vulling in kan doen. Staat prachtig in mijn kleren. Ik ben er nu aan gewend en ik accepteer het.
Ik ben blij dat ik misschien nog meer gezondheidsklachten heb kunnen voorkomen. Gelukkig kwamen de protheses er heel uit.
Wie weet wat er was gebeurd als ik ze laat zitten. Daar hou ik mij aan vast. Uiterlijk komt op de 2e plaats.
Inmiddels ben ik wel met lipofilling bezig dus het zal wel wat verbeteren.