De afgelopen maanden ben ik veelvuldig bezoeker geweest van deze site, mede door al deze informatie kon ik mezelf diagnostiseren en het heft in eigen hand nemen. Want de reguliere medische wereld heeft nog veel te kort kennis hier over is mijn ervaring.. en kom je niet verder..
laat ik maar bij het begin beginnen,
In 2004 heb ik op mijn 21 ste een borstvergroting ondergaan bij Linea Aesthetica in Brussel en in de jaren daarna was er geen dag dat ik niet genoot van 2 prachtige borsten, ik voelde me compleet in mijn lijf. Geen klachten voor zover ik me er bewust van was. Ik 20012 raakte ik zwanger van een prachtige zoon, echter werd hij al met 35 weken geboren, ze gaven een bacterie hier de schuld van, maar toen ik in 2014 weer in week 35 beviel zonder aanwezigheid van diezelfde bacterie( die er wel had moeten zijn, want die raak je niet kwijt) had ik er een vreemd gevoel bij, hoe kon dit nu gebeuren? Mijn borstvoeding kwam maar niet op gang en de kwaliteit niet om over naar huis te schrijven.. 2 kinderen die tot 1,5 jaar elke nacht kwamen en veel huilden. De afgelopen jaren stonden in het teken van altijd maar moe zijn, moe moe moe en nog eens moe... zal vast van de slapeloze nachten komen... het lukte maar niet om van die enorme vermoeidheid af te komen.. ik kreeg last van mijn stoelgang, had last van stinkend zweet ( had ik nooit last van) 3x per dag een schoon shirt aan!
In 2016 werd ik er op mijn werk steeds bewuster van dat ik last had van woordvindingsproblemen (Google werd mijn beste vriend) en concentratie problemen en samen met de vermoeidheid werd ik er niet gezelliger op... terwijl ik echt de meest vrolijke spring in het veld zou moeten zijn!!
eind augustus 2016 werd ik s' nachts wakker van een pijnlijke steek boven in mijn rechter borst, deze straalde uit naar mijn schouderbladen wat zich uitte in een soort drukkend gevoel, daarnaast had ik een drukkend gevoel op mijn borstbeen, was ik misselijk moest overgeven en begon ik enorm te zweten, echt de parels gutste van mijn lijf.. op naar de huisartsenpost en van daaruit naar de eerste hulp met verdenking van een longembolie, ecg, longfoto's en bloedonderzoek wezen uit dat alles goed was. Ik kon weer naar huis. Gelukkig ik zou die nacht dan toch nog niet dood gaan..
In de weken daarna bleef het knagen, wat gebeurde er nu met mijn lijf.. ik ben op het internet gaan zoeken en herkende mijn klachten direct toen ik op deze site terecht kwam.
Met het onderzoeksprotocol van deze site naar de huisarts.. welke mijn klachten serieus nam, en mijn bloed liet onderzoeken..
uit het bloed onderzoek kwam helemaal niets..
pal na de kerst van 2016 is mijn hele systeem in elkaar gestort, nog nooit heb ik me zo ziek gevoeld, had last van mijn gewrichten ( heupen, handen) stekende pijnen in mijn lijf die kwamen en weer gingen, mijn oksels voelde alsof ze waren verbrand, overgeven, diarree en weer het gevoel van een drukkend gevoel op mijn borstbeen uitstralend naar de schouderbladen, koude voeten en schokkerig door mijn hele lijf, een dood gevoel in mijn vingers en slapend gevoel in mijn onderbeen.
Begin januari op de eerste hulp beland, hier ging ik eerst het complete standaard protocol door... , (ben zelfs op een zwangerschap getest).... ondanks mijn persoonlijke overtuiging dat de klachten van mijn borstprothesen kwamen; ' ik heb daar wel van gehoord, maar daar wordt je niet zo snel ziek van' was het antwoord wat ik kreeg..
Eerste hulp verlaten met een aanvraag voor een echo van beide borsten op verdenking van lekkage of scheuren. Meteen door gelopen naar de afdeling om een afspraak te maken. Echter het protocol van het ziekenhuis luidt; ' eerst een mamagrafie, en als daar twijfel uit komt dan een echo..' ik kon praten/ huilen als brugman en ze verwijzen naar de aanvraag, maar ik kwam er niet doorheen.. dus de mamagrafie maar ondergaan en daarna alsnog de echo... alles was ok! Ik kon naar huis..Ik wist wel beter...
De moed begon ons wel in de schoenen te zakken, wat moesten we nu?
Ten einde raad heb ik de telefoon gepakt en het Dr Kappel instituut gebeld, ik kreeg direct Dr Kappel aan de telefoon..
ze verzekerde mij dat er licht was aan het einde van de tunnel!! Ik kon 2 dagen daarna bij haar terecht! Wat hebben mijn partner en ik na dit telefoongesprek hard zitten huilen! Eindelijk iemand die ons begreep en ons mogelijk kon helpen! Binnen 2 weken kon ik geopereerd worden afgelopen 27 januari.
De dagen voor mijn explantatie waren zeer emotioneel.. zo ziek... en afscheid moeten nemen van mijn 2 mooie borsten, zo tegenstrijdig.. maar ik had geen keus. Beter worden was het allerbelangrijkste..
Dr Kappel en haar team hebben fantastisch werk geleverd, zo' n fijne professionele plek had ik ZO nodig! Een plek waar ze me begrepen.. met 2 drains kon ik na een paar uur alweer naar huis. De dagen daarna elke dag contact met Dr Kappel over mijn herstel van de operatie. In die dagen kreeg ik ook een envelop in de bus.. een bloemenbon van Dr Kappel!
Mijn herstel ging in de weken na mijn explantatie erg goed, ik voelde me weer veranderen in superwoman! Begonnen met ontgiften en omega 3, ik kon de wereld weer aan! In maart ben ik voorzichtig boventallig weer aan het werk gegaan.. er 1 april kon ik weer 100% aan het werk..dacht ik... 6 april storte mijn hele systeem weer in... zo ziek weer.... ik krabbel heel langzaam weer uit een diep dal waarin extreme vermoeidheid de hoofdrol speelt en mij hersenen heel snel overbelast zijn.. ik leef mijn dag op dit moment per uur en kijk regelmatig uit naar het moment dat mijn kinderen weer naar bed gaan...wat mij zeer verdrietig maakt... ik hoop elke morgen op een goede dag, probeer elke dag positief te blijven, maar dat is soms wel verdomde moeilijk...
en weet zo goed waar je doorheen gaat..