We waren ruim op tijd in Amersfoort, waar ik me om 0945 uur moest melden. Shimaine (geen idee of je het zo schrijft) was de verpleegkundige die dag en zorgde dat ik werd voorbereid voor de operatie. Blauw OK-schort aan, haarnetje op, infuus aanprikken, zakje met vocht er aan, plakkertjes op mijn rug voor de hartslag, vragenlijst doornemen, saturatie meter op mijn wijsvinger, bloeddruk meten.
De vragen werden later nogmaals doorgenomen door de anesthesist en in de OK door Dr. De Vries. Check, check, check. Dr. Kappel en Dr. De Vries kwamen nog even informeren hoe het met me ging. Alle seinen op groen. Nog snel pre-op foto’s maken en gaan.
Om 1025 uur ging ik naar de OK. Ook Ali (de anesthesie assistent) was heel lief en leidde af van het moment wat enigszins spannend kan zijn. Ik was vooral benieuwd naar alle proces stappen. Het anesthesie middel voelde heel koud in mijn hand en voelde heel even oncomfortabel, maar ik heb er maar heel kort iets van gemerkt
Volgens de controlestaat was ik om 1245 uur op de uitslaapkamer en om 1305 uur belde ik mijn vriend die in de wachtruimte zat. Ik was klaar wakker en voelde me fit zonder pijn. Ik kreeg wat te eten en drinken en kreeg instructies voor de drains. Dr. Kappel en Dr. De Vries hebben me bijgepraat over de operatie en de kapsels. Zover ik begreep worden mijn kapsel niet opgestuurd omdat er geen aanleiding toe is. In het andere topic over foto’s van implantaten na explantatie heb ik mijn protheses en kapsels geplaatst. Bij vertrek rond 1430 uur hingen de plastic potten aan een riem die ik had meegebracht maar thuis merkte ik al snel dat ik het prettiger vond om ze aan de bandjes van mijn hemdje te bevestigen, waardoor ze op okselholte hingen.
Het slapen met de drains vond ik oncomfortabel. De eerste nachten heb ik onrustig geslapen, vooral door de eentonige houding. Ik mocht volgens Dr. Kappel op mijn zij slapen, maar dat was voor mij geen succes. Na de eerste nacht zat er zo’n 20-30ml in de potten. Bij <30ml in 24 uur mochten ze er uit.
Omdat ik de instructie had om vooral te blijven bewegen zodat de bloedsomloop op gang bleef heb ik zaterdag en zondag veel heen en weer bewogen door het huis. Dat bleek vermoeiender dan gedacht.
Maandagochtend bleek de aanhechting van mijn linker drain iets te lekken. Gelukkig konden de drains er die dag uit. Mijn huisarts is bij me thuis geweest om dat te doen. De donderdag er voor had ik een principe afspraak gemaakt ter voorkoming dat ze een extra dag moesten blijven zitten. Als ze er toch niet uit mochten zou ik me afmelden. Bij de plaatsing van 17 jaar geleden vond ik die handeling na een paar uur al heel vervelend en ging ik bijna onderuit. Dr. De Vries herkende dat beeld niet en liet tijdens het eerste consult weten dat de kliniek van destijds mgl het vacuüm er niet goed had af gehaald. De HA heeft daarom voor de zekerheid de slangetjes doorgeknipt. Pijnloos verwijderd. Zo’n opluchting! Beweging zonder drains geeft ruimte.
De stretchband die ik heb gekregen na de ingreep voelt wat oncomfortabel; die voelt van bovenaf op mijn borsten naar beneden te drukken en geeft een zwaar gevoel. Het doet ook iets met mijn houding: ik ben genoegd voorover te buigen om dat plettende gevoel te verlichten met als gevolg hoge rug- en nekpijn.
Dr. Kappel had aangegeven dat ik zelf het moment mocht kiezen waarop ik over wilde naar een bh. Ik had behoefte aan wat meer steun aan de zij- en onderkant, dus ik had de sport bh die ik ruim voor de ingreep had gekocht vanaf maandag over de top aan. Dat voelde heel onprettig, dus ik heb een vrachtwagenlading aan beugelloze sportbh’s en een paar -tops besteld. En een compressie bh om te zien wat voor mij prettig voelt de komende weken.
Ik neem niet graag pijnstillers, maar neem nu wel de Naproxen en paracetamol zoals voorgeschreven omdat mijn lichaam ontsteking gevoelig is. Daarna ga ik in lage dosis starten met Chlorella.
De pijn is bij mij niet vergelijkbaar met de plaatsing. Destijds kon ik de eerste dagen vrijwel niets. Ik merk nu dat een statische houding me een stijf en stram gevoel geeft en dat bewegen me goed doet. Ik moet er bij zeggen dat ik beweeg, maar niet belast.
Zaterdag en zondag zat mijn pijn beleving op 1-2, met een korte uitschieter naar 5. Maandag en dinsdag waren er langere periodes van 4-5 en ‘s avonds zelfs naar 6-7, maar ik vermoed dat de bh daarmee te maken had. Vanochtend (woensdag) voelt het na een nacht zonder die bh rustiger.
De ochtenden en avonden zijn het meest gevoelig. Dat zijn de momenten na rust. Ik heb even nodig om op te starten. Ik was mezelf deze week met een washandje en was mijn haren boven het bad. Dat gaat goed.
Mijn omgeving is heel lief voor me. Mijn vriend werkt deze week vanuit huis en ondersteunt waar nodig en regelmatig komt er een pakketje of kaartje. Delen helpt echt. Dan opeens blijkt bijna iedereen wel iemand te kennen die een vergroting of explantatie heeft gehad om uiteenlopende redenen. Terwijl er voor jezelf misschien een taboe op lag.
Slapen doe ik nog steeds op mijn rug. Op mijn zij voelt niet prettig. Inmiddels slaap ik ook de hele nacht op mijn rug prima. Het is ergonomisch vast niet aan te raden, maar zolang ik mijn schouders plat op het matras houd en mijn benen af en toe naar links of rechts draai, kom ik de nachten goed door.
Ik heb wel een behoorlijk uitgezette buik; alsof ik 4 -5 maanden zwanger ben
Het schijnt vaker voor te komen na zo’n ingreep. Sinds de ingreep moet ik ook enorm veel hoesten (een van mijn klachten). Dat is onhandig en vervelend maar niet pijnlijk. De gevoeligheid zit vooral in de aanhechting bij mijn ribben en komt echt vanuit het hoesten zelf. Klachten schijnen tijdelijk te kunnen verergeren na de ingreep.
Verder voel ik me wat ontregeld. Ik ben niet ziek genoeg om niet te werken (kan in deze fase alles vanuit huis van achter de computer), maar ook niet fit genoeg om het wel te doen. Ik heb behoefte aan beweging en uitzoeken wat voor mij in deze fase helpend is voor herstel.
Deze week ga ik dus maar rustig weer starten met wat mails lezen en beantwoorden via mijn telefoon. Als ik achter mijn scherm kruip, zit ik voor ik het weet drie uur achter elkaar in dezelfde houding: niet stimulerend voor de bloedsomloop.
Mijn werk is heel ondersteunend en begripvol. Ze leggen me geen druk op. Het is puur mijn eigen gevoel.
Dr. Kappel zei dat ik in principe alles mag doen, als ik maar in beweging blijf. Chirurgen lijken daarover te verschillen van mening. Fietsen is zo’n ding. Sommigen zeggen bijvoorbeeld nog niet te fietsen, maar volgens de instructie van Dr. Kappel mag ik alles doen.
Ik heb zo’n los trap-apparaat thuis. Ik hoef de straat niet op en kan vanaf mijn stoel/bank fietsen. Weten jullie of dit verantwoord is?
Op dit moment heb ik vooral last van mijn eigen onrust. Werken of niet, hoe hou ik mezelf genoeg bezig, wat is verstandig en wat niet? Dat soort zaken.
Bij de plaatsing heb ik destijds met de littekencreme van die kliniek gesmeerd en daarna doorgesmeerd met uierzalf. Mijn littekens zijn toen vrijwel onzichtbaar genezen. Ik zal dus nog even op zoek moeten naar een nieuw smeersel, maar daarvoor staan genoeg tips op het forum.
Verder sprak het bericht van Susana me erg aan over de borstwikkel: viewtopic.php?f=230&t=3717. Daarover hebben we ongetwijfeld binnenkort contact om te bespreken vanaf wanneer die behandeling passend is.
Dr. Kappel heeft op zaterdagavond, zondag- maandag- en dinsdagochtend gebeld om te informeren hoe het ging. Zondag heeft ook Dr. De Vries nog even gebeld. Dit zijn korte belletjes om de risico’s in kaar te brengen. In mijn geval waren die er niet, dus waren we binnen 1-2 minuten klaar. Mijn eerste controle is twee weken na de ingreep. Daarna na drie maanden.
Kleine toevoeging over Dr. De Vries (gezien de verplaatsing van dit bericht naar een ander topic): hij werkt onder Dr. Kappel. Ik vond hem heel rustig en prettig in het contact. Ik voelde me op mijn gemak bij hem. Hij neemt echt de tijd voor je.
Misschien helpt het dames die nog een ingreep krijgen om eea zo mee te kunnen lezen. Anders helpt het mij om het een plek te geven.
Ik kan nog weinig zeggen over hoe het er straks gaat uitzien, maar ik zal eventueel te zijner tijd wat foto’s van voor en na explantatie delen in de loop der tijd. Dat heeft mij destijds enorm gerust gesteld en heeft de drempel voor mij verlaagd.
Tot slot…
Als je onderweg bent in een vergelijkbaar proces wens ik je de moed om door te zetten en het vertrouwen dat het goed komt
Kort en bondig is een talent, maar niet het mijne 
Hoe gaat het met jou en je herstel? Sorry voor het kippenhok naast je toen je wakker werd 
Ik had geen idee dat er iemand (jij) naast me lag bij te komen. Hoe laat werd jij geopereerd? Zouden onze operaties vrijwel tegelijk hebben plaatsgevonden? 
Ik heb zeker geen herinnering aan een kippenhok, ben helemaal prima en rustig wakker geworden. 
Ik voeg dan een stukje toe aan mijn verhaal specifiek over hem. 