Even een verslagje hoe het gisteren en vandaag is gegaan.
Ik mocht me gisteren om 07:40 melden in Hilversum, m'n moeder heeft me gebracht maar mocht helaas niet mee naar binnen.
Dat vond ik lastig, want hoewel ik ervoor vooral enthousiast was en uitkeek naar de operatie vond ik het nu toch wel spannend en een beetje eng worden.
En dan niet om de pijn, maar om de misselijkheid die je kan krijgen door de narcose. Heb namelijk emetofobie, dus dat is wel een dingetje.
Afijn, uiteindelijk stond ik dus al om 07:10 op de stoep van Bey Clinics in Hilversum omdat mijn moeder liever te vroeg dan te laat is haha.
Nog even met m'n moeder gekletst en grapjes gemaakt en uiteindelijk om 07:20 maar gewoon naar binnen gegaan omdat ik het koud kreeg en zenuwachtig begon te worden van het wachten.
Eenmaal binnen mocht ik na me aangemeld te hebben naar boven en in een huiskamer wachten, hier werd ik opgehaald door mijn contactpersoon en naar "mijn" bedje gebracht.
Daar werd ik opgenomen, controles gedaan etc. door de verpleegkundige van die dag. Mocht het mooie blauwe jasje en mutsje aantrekken. Nog even m'n oorbellen eruit geprutst, paracetamol ingenomen (zo lekker dat water als je een droge mond hebt door de ritalin haha).
Ik hoorde toen dat ik om 09:45 op het schema van de OK stond, dus nog eventjes geduld.
Dat kwam helemaal goed, want ik was op dat moment de enige op zaal en ze kwam erachter dat ik ook verpleegkundige ben dus hebben lekker vakinhoudelijk kunnen kletsen

Voor ik het wist mocht ik mee naar de holding, infuusje erin. Ik hoefde geen antibiotica!!

Dr. Koopman kwam nog eventjes langs, doorspreken hoe en wat, nog een grapje dat ik de implantaten wilde hebben als boekenlegger. Ik hou van die man z'n droge humor haha.
En om 09:45 werd ik inderdaad de operatiekamer in gereden, overschuiven naar de tafel, aangehangen aan alle toeters en bellen.
En toen mocht ik aan iets leuks gaan denken. 1, 2, 3.... snurk.
Voor ik het wist lag ik alweer op de uitslaapkamer, m'n bril alweer op m'n neus, bh al aan en hoorde ik iemand naast me vragen hoe laat het was.
En het was 10:40, ik begreep dat mijn operatie rond de 45 minuten zou duren, dus dat betekende dat ik weer mega snel wakker was uit de narcose.
En goed ook, want ik had een partij HONGER en was dan ook dankbaar voor het glaasje siroop dat ik kreeg hihi.
Hetgeen wat me dus direct opviel was dat ik geen pijn in m'n arm meer had... wat ik nu al dik een jaar wel had gehad.
Niet heel lang daarna ben ik heerlijk rechtop gaan zitten, iedereen beetje zitten volgen en zitten gniffelen om de herkenbaarheid in het werken.
Rond 11:00 werd ik terug gebracht naar de unit, daar was verpleegkundige Miranda weer, ik mocht eindelijk eten maar stiekem moest ik eigenlijk heel nodig plassen.
Dit mocht pas als ik m'n eten op had, dus snel opgegeten en toen mocht ik naar het toilet lopen.
Eerst voorzichtig rechtop gaan zitten, niet duizelig, opgestaan nog niet duizelig en ik mocht naar het toilet lopen. Halve liter vocht van het infuus kwam er gelijk weer uit hihi.
Daarna nog even rustig op bed gezeten maar kon al snel de rust niet meer vinden, heb me voorzichtig aan aangekleed en m'n piercings er weer in geprutst. Beetje gelezen en met m'n telefoon zitten spelen.
Rond 12:30 kwam dr. Koopman zijn ronde doen en ik kreeg het groene licht om na ontslaggesprek met de verpleegkundige naar huis te gaan.
Dus nog een keer controles, m'n bloeddruk was iets hoger nu maar dat is natuurlijk niet heel vreemd na een operatie. En om 13:30 liep ik naar beneden onder begeleiding van een andere verpleegkundige die m'n tas en m'n bakje met tieten mee droeg.
Eenmaal thuis ben ik op de bank neer geploft met m'n voetjes omhoog, ik mocht van m'n ouders niet opstaan hahaha.
Ondanks dat ik geen pijn had heb ik wel braaf mijn pijnstillers geslikt, ik heb geleerd van de vorige keer toen ik eigenwijs was en het niet deed. Daar ben ik mezelf keihard mee tegengekomen.
Vannacht wel wat hazenslaapjes, elke keer als ik probeerde te draaien schrok ik toch wakker omdat ik bang ben om iets kapot te maken.
Vanmorgen met hulp lekker gedoucht, voelde me gelijk een stuk beter na alles een beetje eraf gewassen te hebben.
En ook eventjes naar m'n boobies gekeken, ik had me op het ergste voorbereid maar het viel me gelukkig mee. Ik herhaal ook steeds "geduld, geduld, geduld", het viel me gisteren al op dat ik in de bh nog redelijk wat volume over heb, dus daar ben ik wel blij mee.
Er zit wel echt een "deuk" in m'n borst op de plek waar de prothese onder m'n borstspier heeft gezeten. Maar ook hierbij denk ik, geduld, geduld, geduld.
Enige waar ik momenteel last van heb is de bh die op het litteken drukt en dat ik soms m'n borstpier per ongeluk aanspan.
Eerste ervaringen na de explant:
Ik durf het niet hardop te zeggen. Maar ik heb geen pijn meer in m'n arm, schouder en nek. Gisteren voor het eerst sinds een halfjaar geen hoofdpijn aan het einde van de dag.
Vanmorgen viel me op dat ik geen donkere kringen onder m'n ogen had ondanks dat ik minder heb geslapen dan de laatste tijd en dan had ik juist hele donkere kringen onder m'n ogen. Ook mijn gezicht heeft meer kleur, minder grauw en geen gekke zwellingen. Mijn oogopslag ziet er helderder uit.
Wat betreft m'n protheses:
Ik had mentor siltex protheses, cohesive 1 high profile 500cc. Ik zag gisteren dat deze tegenwoordig niet meer gebruikt worden vanwege verhoogde kans op kanker. Zucht.
M'n protheses zagen er geel uitgeslagen uit, ze voelden slijmerig, er zat een duidelijk verschil in gewicht. De linker woog 519gram en de rechter woog 535gram. Ze zagen gerimpeld en gedeukt.
Het dr. Koopman heeft wel wat kapsel verwijderd, maar het kapsel op m'n borstspier was zo dun dat dit meer risico dan voordelen met zich mee bracht om te verwijderen. Hiermee bedoelde hij dat mijn borstspier 4 jaar lang op hoge spanning heeft gestaan en overbelast was, dus weghalen had de ellende erger gemaakt.
Ik zal later deze week proberen om foto's te uploaden.
Als laatste nog:
De verpleegkundige die op de unit stond was top, shout out naar Miranda, niks was teveel en ze heeft wat afgelopen met bedjes en bekertjes en ditjes en datjes.