Mijn explantatie zit er op. Wat een opluchting zeg dat dit klaar is. De implantaten zijn nog intact (13 jaar) Ik heb ze mee gekregen, netjes in een zakje. Raar om ze zo te zien. Bizar dat ze zolang in mijn lijf hebben gezeten. Ze wegen nog evenveel als voor de operatie (iets meer zelfs) en het ziet er niet uit alsof ze hebben gezweet. Ik heb er ook al even flink in lopen knijpen en ze grondig bestudeerd. (merk:Perthese)Gelukkig niets aan de hand, zo lijkt het. Wel zit er in 1 een soort vouw. Ik zal mijn chirurg nog eens vragen hoe dit precies kan. (kapselvorming misschien?) Misselijk van de narcose ben ik helemaal niet geweest, sterker nog ik had meteen alweer trek in een flinke warme maaltijd. Ik had wel iets gekregen van te voren tegen de misselijkheid. (Na mijn borstvergroting 13 jaar geleden was ik nog dagen ontzettend misselijk en ziek en had ik heel heel veel pijn)
Ik had al even onder het verband geloerd (ooo en wat zat dit verschrikkelijk strak!!) en zag al dat er werkelijk niets meer zat en mijn borsten leken verfrommeld en ingedeukt. Dat was wel even schrikken maar doordat ik hier al op het forum had gelezen dat dit wel bij zou trekken, hoopte ik dan ook maar dat dit zo zou zijn. (lang leve het forum, dankjewel Luna!) Al zei de verpleegkundige bij het afhalen van het verband dat het niet heel anders gaat worden dan dat het nu is. Nu is het verband eraf en zie ik alles een beetje bijtrekken. De kreukels en frommels zijn al weg en het lijkt zelfs alsof er al iets meer terug komt. Kleine heuveltjes aan de onderkant. (Ik schat maatje ÁA, (van cup B naar cup AA). Alleen de bovenkant is wel heel erg plat, skischansjes met een deukje. Hopelijk komt dit nog wel goed. Dit vertellen ze er niet bij, als je protheses laat plaatsen. Als ze mij toen een foto hadden laten zien van het resultaat van borsten bij explantatie, had ik mij nog wel een keer bedacht. Een psycholoog had ik nodig, geen borstvergroting. Ik was nog piepjong.
Mijn ribben spieren en de wond doen wel pijn en heb hier pijnstillers voor gekregen. Ook ben ik wel erg suf van de narcose. Maar alles bij elkaar valt het me heel erg mee en ben ik heel blij dat het achter de rug is. De littekens/wond kan ik nog niet goed beoordelen, er zit nog tape op. (Ik heb geen drains trouwens)
Ik ben een week voor de operatie al begonnen met super gezond eten en veel water drinken en dat zet ik nu voort, om zo spoedig mogelijk weer te herstellen en die narcose troep weer uit mijn lijf te krijgen.
Spijt heb ik de eerste jaren nooit gehad na mijn borstvergroting want ik voelde mij hierdoor veel zelfverzekerder. Ik heb mij altijd erg minderwaardig gevoeld zonder borsten. Nu ik ouder ben, zijn er hele andere dingen belangrijk in mijn leven. Ergens voel ik spijt van mijn beslissing toen, maar besef ook, ik was jong…piepjong, heel beïnvloedbaar voor wat de buitenwereld zei en vond. Door mijn keuze van toen, heb ik wel heel veel geleerd. Nu kies ik voor gezondheid boven alles. Ik vind mezelf mooi zoals ik ben, puur, zoals ik ben.
Toch sta ik nog steeds achter mijn keuze. Gezondheid boven alles. Wel heb ik al een paar verdrietige momenten gehad bij mijn zoektocht naar bh's. Ze verkopen bijna nergens een bh maat 75AA en als ze die al hebben, is ie vaak nog te groot. (alsof ze de cups tegenwoordig groter maken..) Hema, livera, hunkemuller en andere speciaal zaken niet... Dat geeft wel een enorm rot gevoel. Zelfs online al van alles geprobeerd. Neckermann en wehkamp. Een nieuwe bikini is ook triest. Dus tips zijn meer dan welkom! Ik wordt vaak doorverwezen naar De tiener collectie. Maar deze pas ik in omtrek niet en zijn vaak met speelse printjes. Niet zo vrouwelijk. Dan wordt ik toch wel verdrietig van mijn keuze van 13 jaar geleden. Als ik had geweten dat mijn borsten er nu zo uit zouden zien had ik mij nooit laten opereren toen.