SVS-MELDPUNT KLACHTEN SILICONEN

Lieve dames, deze vraag komt iedere keer binnen. Misschien is het handig als iedereen even in dit topic vertelt wat ze gedaan heeft. Zo hebben we alles mooi bij elkaar.

Bedankt!

Ik heb het gewoon openlijk verteld aan mijn directe familie. Men toonde erg veel begrip voor deze situatie. Ik heb toegelicht, dat ik nauwelijks borstvorming had en dat het een grote wens voor mij was een boezem te hebben dat bij mijn figuur paste. En dat met de huidige medische kennis implantaten er nooit langer in mogen zitten dan 10 jaar. Ik heb ze al 15 jaar. En nu ben ik ziek.
Het enige onbegrip wat ik kreeg, is dat men niet snapte, dat ik voor de lange medische route had gekozen, waarbij ik een operatie vergoed ga krijgen. Ik heb gekozen voor deze route, omdat ik o.a. een goede dossiervorming wil hebben voor het geval ik nog zieker wordt en dit consequenties voor mijn werk gaat krijgen
Als ik alles op eigen initiatief zou gaan doen sta ik rechtspositioneel gewoon zwakker.
Recentelijk heb ik ook een consult gehad bij mijn bedrijfsarts, waar ik mijn hele verhaal openlijk op tafel heb gelegd. Voor een goede dossiervorming heb ik hem ook alle verslagen van specialisten ( 3 auto immuunziektes ) gegeven en een kopie van de doorverwijzing naar het VU Amsterdam. Ik ga er voor kiezen, dat dit alleen bij de bedrijfsarts blijft. Mijn werkgever krijgt alleen te horen, dat ik een medisch noodzakelijke operatie moet ondergaan.

Groetjes, Marbat

Dank je Marbat! Heel goed je aanpak! Inderdaad je weet nooit wat er hierna komt.. En UWV is genadeloos!

Lieve meiden, wat hebben jullie gedaan?

Alleen mijn vriend, ouders en zus waren op de hoogte van mijn BV en zij zijn de enigen uit mijn naaste omgeving aan wie ik verteld heb dat ik besloten heb ze te laten verwijderen. Ik heb mijn BV altijd als privé beschouwd en heb ook nooit met mijn borsten te koop gelopen door ze heel erg te accentueren. Dus eigenlijk weet niemand ervan en dat wil ik ook zo houden.
Mijn explantatie heb ik gepland tijdens de kerstvakantie en ik hoop binnen 2 weken voldoende hersteld te zijn om in januari weer te beginnen. Ik heb wel een paar maanden geleden met de bedrijfsarts gesproken, voor het geval ik toch niet na mijn vakantie kan beginnen. Hij zei me dat medische klachten/ziekte na de operatie recht geeft op ziekteverlof. Zoals het er nu naar uit ziet herstel ik goed en kan ik in januari gewoon weer werken.

Ik ben altijd heel eerlijk geweest in dit onderwerp. Toen ik 2 jaar terug een borstvergroting aan ging was eigenlijk iedereen op mijn werk op de hoogte en waren juist ontzettend blij voor mij omdat ik gewoon ook eerlijk kon vertellen hoe ik me erbij voelde etc (misschien helpt het omdat ik een verzorgende baan heb ).
In mijn omgeving wisten onze families ervan en vrienden die dichtbij ons stonden. Verder had ik niet de behoefte om het te gaan vertellen maar het was zeker ook geen geheim want ik was er trots op. Ik deed het voor mezelf en waarom moet ik dat stiekem doen terwijl ik er juist blij mee ben denk ik dan.

Toen mijn zoontje (toen 5 jaar) de dag na mijn borstvergroting heel trots de klas in rende en schreeuwde dat mama nieuwe borsten had gekocht was het voor iedereen in ons dorp wel duidelijk haha. Er waren mensen die even niet goed wisten hoe te reageren maar ik kon alleen maar trots zijn op die boef dat hij gewoon zo lekker eerlijk was.

Na de klachten die ik al een heel jaar heb was het wel duidelijk dat we het bij de implantaten moesten gaan zoeken. Iedereen die aan me vroeg over hoe het met me ging heb ik ook eerlijk antwoord gegeven en iedereen wist dus ook dat ze er weer uit gingen. Op het werk vond ik het juist heerlijk dat mensen het wisten want je had een reden om soms gewoon echt even met jezelf in de knoop te zitten of even je hart te kunnen luchten. Zelfs mijn leidinggevende heeft me vaak op zijn kamer gehad en we hebben gepraat over van alles en nog wat en die was echt heel blij toen ik uiteindelijk een datum van de operatie had.

De kinderen heb ik ook helemaal mee genomen in het proces. Heb ze duidelijk uitgelegd dat mama de opvulling er weer uit gaat halen aangezien we denken dat ik daar ziek van word. Dat ik daarvoor naar de dokter moet en daar ga ik lekker slapen zodat ze eruit kunnen. Daarna moeten ze even wat voorzichtig met mij zijn maar dat het daarna hopelijk allemaal weer goed gaat komen. Ze vonden het ontzettend interessant en wouden er alles van weten, vooral van te voren van hoe gaat dat er uit zien.. Ik heb verteld dat ik er net zoals hun en papa uit kom te zien alleen dan zonder borsthaar Dat vonden ze toch wel erg grappig en daardoor was het ook niet zo heftig.
3 dagen na de operatie mochten ze van mij kijken en vonden ze het helemaal niet raar of eng. De implantaten hebben ze zelf ook even beetgehouden en vonden ze vooral erg interessant.
Nu zijn ze al helemaal gewend aan hoe mama er nu uitziet en is het helemaal niet zo spannend of gek meer. Nu moet mama alleen nog even wat beter worden en dan kunnen we weer genieten.

Dus mocht ik het achteraf gezien overnieuw moeten doen dan had ik het zeker weer zo gedaan. Het is geen geheim wat mij betreft geweest en dat zal het ook nooit worden. Ik heb gegokt om ze te nemen en was er ook ontzettend blij mee maar werd er ook ontzettend ziek van. Juist die verhalen moeten mensen ook horen zodat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is.

Hi lieve ladies,

Ik ben benieuwd wat jullie tegen je omgeving hebben gezegd. Tegen vrienden en familie die weten van mijn borstvergroting zeg ik het gewoon. En op mijn werk heb ik nu eind maart een week vrij gevraagd zonder reden. Hoop dat een week genoeg is (29 maart explantatie bij Van Selms). Ik heb zittend (computer)werk en deze coronathuiswerktijd is nu best handig . Mijn kinderen zijn jong-volwassen en die weten het ook natuurlijk.

Lastiger wordt het als ik opeens eerder terecht kan bij Van Selms (daar hoop ik stiekem op), dan moet ik op het werk aangeven dat ik opeens eerder vrij wil. Zeggen dat ik een medische ingreep heb en verder niet wat precies? Ben ook een beetje bang dat als we straks weer naar kantoor mogen dat ze verschil zien. Maar ja, laat ze maar denken dan.

Ik doe aan karate en zal zeker 6 weken niet trainen vermoed ik. En daarna misschien wel rustiger aan? Ik sta met die vrouwen in de kleedkamer/douche (after corona) en denk dat ik het dan toch zelf liever benoem dan de onderzoekende blikken te ondergaan. Twijfel wel over wat ik zeg tegen de sensei (lerares) ... Denk wel dat zij het opmerkt, ook onder een karatepak. En zal moeten zeggen dat ik een tijd niet kan komen.
En de yogaschool: ik wil vragen of mijn abonnement stopgezet kan worden 1 a 2 maanden. Neig daar naar openheid, daar gaat het immers juist om acceptatie van je lijf, grenzen kennen en verkennen.

Ben gewoon even benieuwd hoe jullie dat hebben gedaan! En wat jullie ervaringen waren.

@Luna, ik wist niet zo goed waar ik dit topic moest starten.

Liefs,
Nina

Hi lieve Nina, geen probleem hoor. Ik verplaats hem wel wel
Er was al meer hierover geschreven. Zoek het even voor je.

Lieve Nina, ik heb de topics samengevoegd, zodat alles mooi in 1 topic staat.

Dus boven jou bericht, lees je al vele suggesties.
Ik denk dat de andere meiden vast ook nog zullen reageren.

Liefs!❤

Hoi Nina,

Ik heb niks verteld aan vrienden en familie. Alleen mijn man weet het. Tegen collega's heb ik alleen gezegd dat ik geopereerd moet worden en dus een tijdje afwezig ben. Ze weten niet om wat voor operatie het gaat en ze weten dat mijn familie en vrienden van niks weten, dus hun mond moeten houden. Ze gingen er heel respectvol mee om en kochten zelfs een grote bos bloemen voor me ♥
Na de operatie ga ik eens kijken wat ik kan krijgen aan bh's met vulling en/of uitwendige protheses, zodat men niks ziet.

Liefs Marie

Hoi Nina,
Mijn borsten beheersen mij al mijn hele leven, ben nooit trotst geweest op die neppers. Nu heb ik besloten dat het na mijn operatie is wat het is. Ik zal het niet van de daken schreeuwen maar ik ga er zeker geen geheim van maken. Mijn familie, vriendinnen en goeie collega’s zijn op de hoogte. Andere zal het wellicht opvallen en dan wil ik het ze graag uitleggen. Als je mijn verhaal opzoekt zie je mijn natuurlijke cupmaat. Dus het zal straks best opvallen. Ik ga geen vullingen gebruiken en mijn kledingstijl niet aanpassen. Voor mij staat dat vast. Ik wil me straks bevrijd voelen in de ruimste zin van het woord. Zonder geheim. Zonder bang te zijn dat mijn bh omhoog schiet of mijn vullingen verplaatsen bij het sporten of dansen:)
Maar ik begrijp heel goed dat dat niet voor alle vrouwen zo makkelijk is.
Veel sterkte en succes.

Trots op jullie!❤

Alleen mijn moeder, man en 2 vriendinnen wisten van mijn implantaten. Ik heb verder nooit iemand iets verteld, ook niet na de explantatie. Wel vroeg iemand of ik was afgevallen en een ander vroeg " Waar zijn je tieten gebleven!?" ( zij is nogal een flap-uit haha). Ik heb gezegd dat ik altijd vulling droeg omdat ik onzeker was over de grootte van mijn borsten en dat ik daar nu geen zin meer in had. En dat wat ze zien alles is wat het is. En daar is geen enkel woord van gelogen; 'vulling' kan van alles zijn :-).

Mijn borstvergroting hield ik altijd voor mezelf, maar toen ik voor explantatie heb gekozen heb ik het met de mensen in mijn directe omgeving gedeeld. Ik schaamde me altijd een beetje voor mijn implantaten, vond het ook helemaal niet bij me passen. Toen ik had besloten dat ze eruit gingen, voelde ik me zo trots en krachtig dat alle schaamte weg was en ik het veel makkelijker vond om te delen. Mijn familie, vrienden en werkgever wisten het dus en ik heb er ook ziekteverlof voor gekregen. Alleen al daarom zou ik iedereen aanraden het te delen met je werkgever. Ik heb alleen maar hele positieve reacties gehad, als in: wat goed, wat dapper etc. Mijn ervaring is dat mensen er geen oordeel over hebben, en dat het alleen maar een band schept om dat stukje van je verhaal te delen. Voor mij ook onderdeel van laten zien wie ik echt ben en wat ik heb meegemaakt, in plaats van een mooi plaatje voorhouden.

Dank Luna voor het ophalen van het oude bericht! Ik had al gezocht, maar kon het niet vinden.

En dank voor al jullie overwegingen en verhalen. Herkenbaar, die schaamte @Natural me again. Ik vind het eigenlijk wel gek, veel van ons hebben schaamte toen we nog onszelf waren, en ook schaamte na de BV. En @D-borah, daar had ik nog niet aan gedacht: zeggen dat je vullingen droeg en nu niet meer. Ik heb ook een keer zo'n flapuit-opmerking gehad van een man. Na een borrel en een knuffel: "Wat heb jij harde tieten!" Lekker dan, middenin de kroeg met collega's.

@WabiSabi, ik heb je verhaal gelezen. Ik lees een enorme vastberadenheid en kracht in je verhaal. En je bent al bijna aan de beurt he! Fijn. Mijn borsten voor de borstvergroting leken op die van jou. Misschien ietjes meer, maar niet veel. Ik ben ook van plan om voortaan puur natuur door het leven te gaan. Misschien een beetje padding, we gaan het zien. Ik ga 3 weken na jou bij Van Selms. Ik denk aan je!! En hoop dat je nafoto's wilt plaatsen en je ervaring wil delen.

En @Marie, zo lief dat je bloemen kreeg van je collega's! Ga je veel terug in cupmaat (vermoedelijk?).

Ik heb het gisteren een vriendin/oud-collega verteld. Zij wist niet dat ik een BV had gehad en had zelf haar ogen laten doen. Ik dacht: als we het nu toch over cosmetische ingrepen hebben. . Ik merk dat ik nu ik het besluit heb genomen, ook wat meer open wil zijn. Ik voel mijn kracht en dat voelt fijn.

Ik betrap me erop dat ik af en toe al bh's zit te kijken online. Jullie ook? Er is zoveel meer keuze nu voor kleine maatjes! Mooie bralettes. Mijn dochter (19) zei al tegen me "Mam, dan gaan we lekker samen mooie bh'tjes voor je kopen". Ze heeft zelf een tijdje bij Hunkemoller gewerkt, dus weet er wel wat van. Zo lief Eerst maar eens afwachten en herstellen straks! Spannend he, als je nog moet en je geen idee hebt hoe je lichaam er straks uitziet. En als je klachten hebt, of die weggaan!! Dat laatste is nog het belangrijkste voor velen van ons!

Liefs! Zo blij met dit forum! Heeft me ABSOLUUT over de streep geholpen.

Bedankt allemaal voor jullie hulp aan elkaar!
Ook in de andere topics ❤