Mentale hulp
Geplaatst: 05 jun 2021 21:33
Hi allemaal,
Het is even geleden dat ik op het forum heb gezeten. Het was een hele tijd rustig en ik begon me steeds sterker te voelen (eindelijk). Ik heb nog steeds veel moeite met de gedachte hoe ik ooit deze keuze kon maken, maar zo trots op mezelf dat ik zo goed naar mijn lichaam heb geluisterd en ze eruit heb laten halen. Ik heb nog wel veel last van m’n gewrichten, nek en armen.. maar dat gaat hopelijk snel beter. Sinds 2 weken heb ik eindelijk weer het sporten opgepakt en dat maakt alles in mijn lichaam ook sterker.
Helaas is alles weer ingestort en heeft mijn vriend uitgesproken dat hij zich lichamelijk niet meer tot mij aangetrokken voelt.. en dat is als een bom weer naar binnen geslagen. Ik voel me zo onzeker terwijl ik ergens diep van binnen weet dat ik een sterke, knappe, jonge meid ben van 24 en dat ik genoeg aanspraak van mannen krijg. Niks is er aan mijn lichaam veranderd behalve de 2 littekens onder mijn borst. Hij raakt me al weken niet aan en een knuffel is al te veel gevraagd.
Ik ben heel diep gegaan qua emoties, maar heb mezelf al gauw weer bij elkaar geraapt. Hij kan daar niet mee omgaan om iemand zo diep te zien en zo verdrietig.. waarbij bij mij de gedachte bekruipt; “stel ik loop nu naar buiten en word aangereden en verlies een been, gaat hij dan ook bij mij weg?” Of ik word ooit ernstig ziek.. het is zo bekrompen. Maar zo pijnlijk als je zo erg naar beneden word gehaald en niet eens de knuffel krijgt die je zo graag wilt.
Als ik dit allemaal niet had meegemaakt en hij had zich zo gedragen dan was ik allang bij hem weggegaan. Alleen durf ik dat nu gewoon niet, omdat ik zo bang ben voor de toekomst. Wie gaat mij inderdaad ooit nog mooi of aantrekkelijk vinden? Ik zou zo graag ooit een gezinnetje willen.. ik heb mijn leven zo verpest door 1 verkeerde beslissing. Ik heb het gevoel dat hij me bedriegt, waardoor ik heel achterdochtig word wat ik totaal niet bij mezelf herken. Hij houd veel voor mij achter. En eigenlijk nu ik dit zo aan het typen ben besef ik me dat ik gewoon bij hem weg moet gaan.. dan maar altijd alleen.
Ik schrijf dit omdat ik graag wil weten of jullie tips hebben waardoor ik me mentaal weer beter kan gaan voelen? Ik loop al bij de psycholoog 2 keer in de week, maar ik ben opzoek naar alternatieven.
Liefs,
Ceedo
Het is even geleden dat ik op het forum heb gezeten. Het was een hele tijd rustig en ik begon me steeds sterker te voelen (eindelijk). Ik heb nog steeds veel moeite met de gedachte hoe ik ooit deze keuze kon maken, maar zo trots op mezelf dat ik zo goed naar mijn lichaam heb geluisterd en ze eruit heb laten halen. Ik heb nog wel veel last van m’n gewrichten, nek en armen.. maar dat gaat hopelijk snel beter. Sinds 2 weken heb ik eindelijk weer het sporten opgepakt en dat maakt alles in mijn lichaam ook sterker.
Helaas is alles weer ingestort en heeft mijn vriend uitgesproken dat hij zich lichamelijk niet meer tot mij aangetrokken voelt.. en dat is als een bom weer naar binnen geslagen. Ik voel me zo onzeker terwijl ik ergens diep van binnen weet dat ik een sterke, knappe, jonge meid ben van 24 en dat ik genoeg aanspraak van mannen krijg. Niks is er aan mijn lichaam veranderd behalve de 2 littekens onder mijn borst. Hij raakt me al weken niet aan en een knuffel is al te veel gevraagd.
Ik ben heel diep gegaan qua emoties, maar heb mezelf al gauw weer bij elkaar geraapt. Hij kan daar niet mee omgaan om iemand zo diep te zien en zo verdrietig.. waarbij bij mij de gedachte bekruipt; “stel ik loop nu naar buiten en word aangereden en verlies een been, gaat hij dan ook bij mij weg?” Of ik word ooit ernstig ziek.. het is zo bekrompen. Maar zo pijnlijk als je zo erg naar beneden word gehaald en niet eens de knuffel krijgt die je zo graag wilt.
Als ik dit allemaal niet had meegemaakt en hij had zich zo gedragen dan was ik allang bij hem weggegaan. Alleen durf ik dat nu gewoon niet, omdat ik zo bang ben voor de toekomst. Wie gaat mij inderdaad ooit nog mooi of aantrekkelijk vinden? Ik zou zo graag ooit een gezinnetje willen.. ik heb mijn leven zo verpest door 1 verkeerde beslissing. Ik heb het gevoel dat hij me bedriegt, waardoor ik heel achterdochtig word wat ik totaal niet bij mezelf herken. Hij houd veel voor mij achter. En eigenlijk nu ik dit zo aan het typen ben besef ik me dat ik gewoon bij hem weg moet gaan.. dan maar altijd alleen.
Ik schrijf dit omdat ik graag wil weten of jullie tips hebben waardoor ik me mentaal weer beter kan gaan voelen? Ik loop al bij de psycholoog 2 keer in de week, maar ik ben opzoek naar alternatieven.
Liefs,
Ceedo