Ik geef in dit stuk een update over hoe het nu een half jaar na mijn operatie gaat en heb ook zeker nog dingen waar ik jullie hulp bij kan gebruiken. Sorry voor het grote verhaal

Nog even kort over mij.. In januari 2018 heb ik in Belgie borstimplantaten laten plaatsen. In oktober dat jaar kreeg ik al vreemde klachten die niemand kon verklaren. Na bijna 1,5 jaar strijd tegen de wetenschap en de gezondheidszorg had ik eindelijk 1 iemand die me geloofde. Die stuurde me door voor een echo en vervolgens door naar een plastisch chirurg. Ik ben in het Jan van Gooyen met spoed geopereerd door dokter van Selms en kon in december 2019 weer herstellen.
Ik had een enorme waslijst van klachten die eigenlijk stuk voor stuk zo goed als weg zijn. Soms nog wel eens wat sneller misselijk of wat extra prikkelbaar maar de meeste vind ik prima om mee te leven. Alleen de concentratie en vermoeidheid zijn nog verre van verbeterd.
Als er concentratie nodig is of er veel indrukken van buitenaf zijn dan krijg ik binnen een paar minuten ontzettende hoofdpijn en raak ik erg vermoeid. Deze hoofdpijn en vermoeidheid blijven de gehele dag ook bij me en als ik net wat over mijn grenzen heen ga zelfs de dagen erna nog voelbaar.
Het gebeurd bij situaties zoals boodschappen doen, het moeten bedenken wat je wilt eten en kopen en de grote hoeveelheid mensen om je heen. Daarnaast merk ik het ook ontzettend met autorijden. Het laatste is voornamelijk erg ingewikkeld.
Ik kan eigenlijk nog maar 5 minuten zonder klachten in de auto rijden. Daarna begint er een drukkende pijn achter mijn ogen die vervolgens mijn gehele hoofd overneemt. Hierdoor is focussen erg moeilijk en merk ik dat het gewoonweg gevaarlijk wordt om te rijden.
Wij zijn op dit moment telkens aan het kijken of er andere factoren bijdragen maar ik krijg gewoon last, hoe goed ik me van te voren ook voel en geen vermoeidheid heb. Er zit ook geen stress bij van mijn kant want mijn man is telkens mee in de auto. Hij kan elk moment het overnemen mocht het niet meer lukken maar toch komen deze klachten telkens weer naar voren.
Ik heb vandaag met dokter van Selms gesproken via de telefoon en hij zegt dat hij dit vaker hoort. Zijn er hier ook mensen die hier echt last van hebben? En wat hebben jullie er tegen gedaan of geprobeerd?
Het lukt me nu al niet om op het werk te komen, laat staan dat ik vervolgens mijn werk uitoefen bij patiënten waar opperste concentratie nodig is.
Ik zou gewoon zo graag weer een 'normaal' leven willen hebben.
Liefs