Ik stel me even voor: Femke

[Femke1987]

Hallo allemaal..
Mijn naam is Femke, ik woon met mijn dochters en echtgenoot in het mooie Brabant.
12 jaar geleden een borstvergroting laten doen omdat ik van mezelf niets had, en daar erg onzeker over was. Zelf de operatie betaald en tot de dag van vandaag geen spijt van.
Maarr...
Bijna 4 jaar geleden is mijn jongste geboren en eigenlijk gelijk daarna kwamen de mentale en fysieke klachten die ik eigenlijk allemaal aan het jonge moederschap linkte, was erg neerslachtig, veel huilen, lusteloos, uitgeput moe. Na een aantal maanden stortte ik compleet in. Kon niet meer lachen, niet meer genieten, deed alles op de automatische piloot. Ik had naast de zorg voor mijn 3 meiden ook de zorg over verschillende gastkindjes. De huisarts dacht aan pms dus ik ging aan de pil, maar dat maakte het nog veel erger. Als ik smorgens opstond kon ik er alleen maar aan denken dat het voor mij allemaal niet meer hoefde en ik kreeg toen mijn kleinste 1 jaar was suïcidale gedachten. Dus hup aan de antidepressieva en naar de prakrijkondersteuner. Diagnose, geen pms maar depressie.
Een jaar later, jongste was 2 was het ondertussen zo erg dat ik alles op moest schrijven. Ik vergat werkelijk alles, zelfs waar ik mijn briefje neergelegd had, de haaruitval bleef doorgaan, had nu ook vreselijke pijnen in mijn benen, voeten en handen. In de zomer op vakantie geweest en daar weet ik niet veel meer van. Ik liep op de automatische piloot en liet de zorg over de meiden over aan mijn man en vrienden die mee waren op vakantie. Ik leek me er aan over te geven en werd echt ziek, volgende diagnose burn-out.
Gestopt met werken en nu al 2 jaar aan het proberen om "beter" te worden maar dat lukt me maar niet. Pijn wordt erger, nu ook in de rug, buik en borst. Hartkloppingen, vergeetachtigheid, hyperventilatie, concentratieproblemen, afasie en vanaf het moment dat ik opsta kapot moe.
Na een aantal goede gesprekken met mijn echtgenoot besloten dat dit niet zo verder kan. Onze jongste wordt in augustus 4 en dan ben ik dus ook al 4 jaar een schim van de vrouw die ik daarvoor was. Ik weiger te geloven dat al deze kwaaltjes die niet aan elkaar te linken zijn door de huisarts nergens vandaan komen en alleen in mijn hoofd zitten.

Toen wees mijn moeder mij op de afleveringen van radar. En ben ik op onderzoek uitgegaan. Een maand geleden bij de huisarts geweest en mijn zorgen geuit. Die gaf aan niet te weten dat ik implantaten had, anders had ze me al eerder voor een echo gestuurd. 2 weken later een echo, links is gescheurd en bij beide zit een dik kapsel. As vrijdag 9 juli 2021 mag ik naar de pc en hopelijk weet ik dan ook ongeveer wanneer ik geopereerd kan worden.

De huisarts zei nog; 'stel je voor dat jouw klachten van die silliconen komen, en dat je na een explantatie zou verbeteren! Hoe mooi zou dat zijn!?' Nou, hoe mooi zou dat zijn...

Sorry een heel lang verhaal maar het lucht op om het zo op te kunnen schrijven

Veel liefs
Femke 34 jaar

[Luna MKS]

Hoi Femke,

Wat een verhaal weer. En het is wel een geluk bij het ongeluk, want je hebt nu instant vergoeding
Hopelijk valt de ravage in je borst nog mee.

Weet dat alles goed komt, ok en dat velen je voorgingen en ook voor een heel groot deel herstelden.

Zou je het Welkomsbericht willen lezen en je klachten bij het RIVM willen melden?
viewtopic.php?f=208&t=2033
Dank je!

Wens je alle sterkte en succes!

Liefs <3

[Susana]

Femke, welkom hier
Veel herkenning in je verhaal.
En wat fijn dat je wordt al geholpen.
Blijf met ons delen want idd het helpt enorm.
Liefs
Susana

[Essi]

Welkom Femke,
Ik hoop dat je snel geopereerd kan worden en kan gaan herstellen.
Laat me nog even weten welke arts en wat je datum gaat worden, dan zet ik je op de lijst met komende operaties.
Liefs essi

[Klaproos]

Hoi Femke, wat een lijdensweg, verschrikkelijk. Wat zal je verlangen naar een gezond leven, met je gezin.
Nu heb je het goede spoor, explantatie zal je gaan helpen, weg met die chemische stoffen!
Ik hoop en bid dat je heel snel geholpen wordt. Veel sterkte!