Dr. Bauland vond ik altijd een kundige chirurg en eerlijk, deed ook geen al te gekke dingen in die tijd qua cc plaatsen (nu weet ik natuurlijk niet meer) zoals veel te grote prothese plaatsen. Hij heeft ook samen met nog een PC een dame geopereerd die door een andere arts was verkloot, ingewikkelde operatie maar ook erg mooi opgelost. Daarbij heeft hij ook mooie correcties gedaan toen hij in ziekenhuis werkzaam was bij vrouwen die door borstkanker een correctie kregen. Het is dat hij niet vaak voorkomt als explantatie chirurg EN nu bij Faceland inzit anders ging ik weer naar hem toe. Afijn, in de loop der jaren verdween ik van het borstenforum, mijn interesse lag niet meer zo bij “tieten” en mijn prive leven kreeg een andere wending waardoor de tijd me ook ontbrak om zoveel met tieten bezig te zijn. Ik kreeg in de loop der jaren zelf allerlei vage klachten, extreme vermoeidheid, pijn in mijn lijf, concentratiestoornissen, pijnplek in mijn borst, zweetaanvallen, altijd warm, defecte lichaams thermostaat, hartkloppingen, snelle hartslag, hoofdpijn, buikpijn, darmproblemen en noem nog maar tig symptomen op van BII/ASIA of ik heb ze. Ik heb (ook i.v.m. moeder met borstkanker) en bultje in borst EN bevolkingsonderzoek diverse malen een mammografie gehad met protheses!!!! Tevens ook al 2 x daardoor in verleden een MRI scan dus lekker heeft het allemaal niet gezeten bij mij. Overigens nooit iets uitgekomen, ook geen kapotte prothese. Ik begon ergens 2012 toch weer te denken over een wissel, want tja ik had al enige tijd ergens weggestopt dat er steeds meer negatieve berichten kwamen en inmiddels was ook al wel bekend dat protheses niet het eeuwige leven hebben en ook kunnen scheuren en lekken e.d. Toen dacht ik nog (en vele met mij denk ik) dat het om uitzonderingen ging…..Ik had door prive leven eigenlijk helemaal geen puf om me weer te moeten verdiepen in welke prothese ik dan zou nemen en welke PC. Dus ik stelde het nog even uit. Al die vage klachten zijn onderzocht en er kwam verder ook niks geks uit dus tja ik moest maar leren leven met alles! Inmiddels was het rond 2015 en werd ik zelf langdurig ziek (wil ik even niet over uitlaten want ook apart ziekteproces en i.v.m. herkenbaarheid laat ik dit achterwege) en ik ook even niet met tieten kon bezig zijn. Overigens na een jaar of 3 dacht ik dat enkele van die vage klachten die ik nu heb mogelijk verband hielden met nasleep van die “ziekte” maar inmiddels weet ik wel beter …..
Ik begon ook op mijn werk meer last te krijgen van het “hersendood” zijn. Ik kan weinig meer onthouden, moet van alles opschrijven en vooral de woordbevindingsstoornis …. Ik roep altijd gekscherend “ik ben even hersendood” maar grappig is het allerminst. Soms weet ik niet eens meer wat ik gister heb gegeten en filmseries op Netflix kijken levert ook bijna echtscheiding op omdat ik na 2 dagen echt niet meer weet waar de serie over ging hahahaha.
Wat ook het toeval wilde is dat een goede vriendin van mij jaren geleden BIA-ALCL kreeg. Een vorm van lymfklierkanker veroorzaakt door siliconen borst prothese. Dat was schrikken, want nu kwam een zeldzame complicatie heel dichtbij. Zij heeft chemo kuren gehad en zelfs stamceltransplantatie was nodig voor herstel. Ik heb letterlijk aan haar doodsbed gestaan in het ziekenhuis toen het er naar uit zag dat ze bijna kwam te overlijden door de stamcel transplantatie. Gelukkig heeft ze het overleefd en vorig jaar zijn haar protheses, na haar jarenlange lichamelijke herstel, ook verwijderd en gaat het verder goed met haar.
Volgend toeval is dat ik (ga hier ook niet over verder over uitlaten) van dicht bij Jacqueline Roes (toch wel denk ik het boegbeeld voor BII/ASIA) kon volgen vanaf haar 1e vage symptoom jaren geleden tot de amputatie van haar ledematen.
Hierdoor kreeg ik steeds meer schrik en ging ik me steeds meer verdiepen in alles en met toenemen van mijn eigen klachten wist ik het zeker, die zooi moest eruit en NEE geen wissel, geen implantaten meer. Maar tussen denken en doen zitten ook nog wel een jaar tijd….. Doorslag om in actie te komen was het resultaat van mijn vriendin met bia alcl, “zonder tieten”. 2 mooi pronte borstjes kwamen tevoorschijn en daar kan ik zelf ook goed mee leven aangezien ik na die andere ziekte al jaren op de gezondheids toer ben gegaan wil ik zo min mogelijk gif in mijn lijf. Mijn prive omgeving is zelfs verbaasd dat ik ook geen lipofilling wil doen, die hadden niet gedacht dat ik zonder prothese zou willen doorgaan omdat ik al jaren over een wissel sprak haha. Op zich zou ik dat wel willen maar ik denk dat explantatie (met kapselverwijdering?) en borstlift al lang genoeg narcose is en aanslag voor lijf. Als daar nog lipofilling bij moet zie ik niet zitten, ben ook nogal angstig voor de narcose. Die lift kom ik niet onderuit vanwege assymetrie en slappe hap maar de rest toedeledoki.
Ik zoek nog wel een chirurg die ook goed is in borstcorrecties (buiten explantaties om) want ja ook nu weer weet ik precies wat er moet gebeuren om mijn “complicatie borsten” beetje redelijk gelijk te krijgen hahaha. Ik heb hier al mooie resultaten gezien van explantatie en borstliften dus zal vast wel goed komen. Ik moet me maar gewoon overgeven denk ik….en controle loslaten.
Aangezien ik midden in gesprek steeds vaker “opeens” niet meer kan praten of op woorden kan komen en dat dit ook bij BII hoorde besefte mij dat er echt wat moest gebeuren, inmiddels heb ik al 23 jaar protheses en de laatste set zit al 16 jaar, zijn ze inmiddels uit de handel gehaald en hebben deze 70% kans op scheuren en lekken binnen 10 jaar! Echt angstaanjagend wat ik allemaal heb geleerd inmiddels en 2021 wordt mijn jaar om verlost te worden van die gifbommen. In mei jl.
Ben ik bij Dr. Beekman geweest in het Acibadem, Lieve kundige vrouw. Ze heeft me onderzocht (vond mijn borsten op zich niet te hard, voelde wel de plooivorming en slapte ondanks cohesieve vulling en ik heb direct bloed laten prikken en ben onder de MRI scan geweest. Ze heeft ook bij diverse ziekenhuizen en huisarts mijn medisch dossier opvragen. Ik heb al zoveel onderzoeken gehad voor al mijn vage klachten, dat staat dus op schrift maar is ook al wat verouderd. Op gegeven moment leg je bij je klachten neer en ga je niet weer voor van alles naar de dokter voor een zoveelste scan of onderzoek. Al helemaal niet als je inmiddels stempel hypochonder hebt gekregen……
Op de mri was geen ruptuur te zien of lekkage . Ik weet dat een MRI niet altijd de waarheid zegt. Ik ken iemand dichtbij die had een echo vanwege vocht in de borst en werd gezegd prothese is lek. Dat was toen die er 9 jaar inzaten en bij de operatie bleken beide protheses overigens intact! Andersom zie ik hier ook vaak voorkomen, MRI zegt prothese is heel en bij operatie blijkt lek/gescheurd. Ik vind wel dat mijn borsten slapper aanvoelen, maar kan ook komen omdat ik na 23 jaar 10 kg. Zwaarder ben (dus ook meer borstweefsel) maar de prothese voel ik ook vele plooien, dus zal mij niet verbazen als die niet meer het gewicht hebben wat ze horen te hebben.
Dank jullie wel voor het lezen van mijn ellenlange en inmiddels ellendige verhaal. Hopelijk gaat explantatie mij beter laten voelen.inmiddels heb ik de diagnose op papier en advies zo spoedig mogelijk verwijderen. Nu nog op zoek naar een pc waar ik vertrouwen in heb. Ik vermoed dat ik in ziekenhuis geopereerd moet worden vanwege astma en allerlei klachten denk ik dat anestesist wil dat ik naar ziekenhuis ga ipv privekliniek. Weten jullie hier hoe dat zit en wat men in prive kliniek als “risico” beschouwd? Overigens kwam ik bij mijn wissel in 2015 ook slecht uit narcose, uiteindelijk 5 dagen in ziekenhuis gelegen kon niet plassen, catheter, hartkloppingen,hoge hartslag, paniekaanval e.d. Later nog hartfilmpje, en via huisarts zo een 24 uur meting maar niks uitgekomen…. Dus ik ben ook erg bang voor de narcose ook daarom al jaren kop in zand gestoken, maar andere kant maar goed ook want bijv 5 jaar geleden zou ik zeker voor wissel zijn gegaan en had ik nu nog niks geweten ….hopelijk vind ik hier steun en beetje gerust stelling en hoop….