Wat lief, dank jullie voor de support.
Ja, ik was 20 jaar toen ik ze liet plaatsen. In die periode speelde het siliconenvraagstuk nog niet, ik was jong, onzeker over mijn lichaam en dacht dat een borstvergroting de oplossing zou zijn. Dat siliconen niet veilig zouden zijn kwam niet eens in mij op. Eenmaal geplaatst voelde het toch wel vreemd en niet eigen. Ik voelde ze zitten als ik bijvoorbeeld op mijn buik lag. Daar moest ik in het begin heel erg aan wennen, dat er iets in mijn lijf was geplaatst wat er eigenlijk niet in hoort. Al vrij snel trok de linkerprothese omhoog en werd heel hard. Opnieuw een operatie en de pc is heel lang bezig geweest om het kapsel te verwijderen. Na 7 jaar opnieuw kapsel en opnieuw moest ik geopereerd worden, ik was toen 27 jaar. Zo had ik het mij niet voorgesteld toen ik het idee nog had dat een borstvergroting ook mijn zelfvertrouwen zou vergroten. Ik had er niet voldoende bij stilgestaan hoe het zou zijn om iets in je lijf te hebben wat er niet in hoort, dat er kapselvorming kan optreden, dat je meerdere malen geopereerd moet worden. Natuurlijk had ik ook trotse momenten als bepaalde kledingstukken net iets mooier stonden met een grotere cup. Maar het woog niet op tegen alle negatieve dingen (en toen wist ik nog niet eens hoe giftig siliconen zijn).
Dus een week voordat ik opnieuw onder het mes moest, belde ik naar het ziekenhuis. Ik kreeg de assistente van mijn pc aan de telefoon. Ik vertelde haar dat als de implantaten eruit zijn gehaald ik er geen nieuwe meer in wil. De assistente klonk verontwaardigd, ze dacht het niet goed te hebben begrepen. Toen het eenmaal tot haar doordrong dat ik het meende leek ze van haar stuk gebracht. Ze zei dat wat ik wilde niet zomaar kan, dat als de oude implantaten worden verwijderd en er niets wordt terug geplaatst de borsten er heel lelijk uit gaan zien. Dat ze dan eigenlijk gelift moeten worden, er littekens bijkomen en dat de verzekering het niet vergoed. Ik schrok van deze reactie, nare beelden van verminkte borsten schoten door mijn hoofd. Nee, ik had geen geld om het liften van de borsten te betalen. Dus ik zat daar met het gevoel dus eigenlijk gedoemd te zijn om borstimplantaten terug te laten plaatsen. Misschien had ik er beter aan gedaan om er met mijn pc over te praten... maar de assistente had mij al zo van mijn stuk af gebracht dat ik daar niet eens aan had gedacht. Dus ik ging onder het mes en er werden nieuwe protheses teruggeplaatst.
In de jaren daarna heb ik het proberen te accepteren dat ik moet leven met borstimplantaten, maar ik ben er nooit heel erg gelukkig mee geweest. Vervolgens de berichten over PIP implantaten. Ik was opgelucht dat ik deze niet heb. Berichten over lekkende protheses, gescheurde protheses. Siliconen wel/niet slecht voor je gezondheid. Ik drukte het allemaal wat naar de achtergrond. Zolang ik niet het gevoel heb dat ze lekken of gescheurd zijn zit ik veilig, dacht ik. Maar ik had altijd een onbestemd gevoel als ik aan mijn implantaten dacht.
En dat onbestemde gevoel bleef met de jaren. Is het wel oké dat ze er al zolang inzitten, moeten ze niet vervangen worden? Zo nu en dan plopte die gedachte op en drukte ik ze ook weer weg.
Tot een aantal maanden geleden. Ik ging op het internet zoeken hoe borsten er dan uitzien als de implantaten zijn verwijderd. En zo kwam ik op deze site terecht. Ik zag foto's van voor en na explantatie. En dat viel mij enorm mee wat ik zag. Helemaal geen verminkte borsten maar vaak nog mooier dan met borstvergroting. En ik las dat een borstlift vaak niet eens nodig was. Ik werd steeds niewsgieriger en kon mij niet meer losmaken van deze website. Ik voelde mij niet meer alleen hierin, zag vergelijkbare verhalen van andere vrouwen.
Ook schrok ik van de uitkomst van het onderzoek dat dr Kappel heeft gedaan naar siliconen. Dat gewoon alle siliconen implantaten slecht zijn voor je gezondheid, maakt niet uit welk merk. Dat siliconen, door het zweten van de implantaten, zich in heel je lichaam kunnen bevinden. Wat ze kunnen aanrichten. Ik ging aan mijn eigen klachten denken, zou dat dan ook door de siliconen komen? De ontstekingen in mijn gebit, de vele wortelkanaalbehandelingen, hernia, haaruitval, allergien, en nog wat vage klachten. Hoe dan ook, ik wil geen gif in mijn lichaam.
De verhalen en foto's op dit forum gaven mij zelfvertrouwen. Dat er een dr Kappel bestaat gaf mij hoop. Ik heb er vertrouwen in dat ik in goede handen ben bij dr Kappel.
Ik schrok wel dat ik zo snel al geopereerd kon worden. Ik had in mijn hoofd dat er wel een wachtlijst zou zijn van een aantal maanden, maar het kon zelfs al twee weken na mijn consult. Dat was iets te snel dus ik koos voor 22 juni.
Dr Kappel adviseerde mij eerst zes maanden te wachten en dan te kijken of een borstlift of lipofilling nodig is. Ik hoop van niet. Ik hoop nooit meer geopereerd te hoeven worden aan mijn borsten als de explantatie voorbij is. Mijn operatie zal volgens dr Kappel vergoed worden door de zorgverzekeraar (in ieder geval voor een groot deel, niet 100% wrs omdat dr Kappel geen contract heeft met mijn zorgverzekeraar)
Nu voel ik mij opgelucht dat ik de knoop heb doorgehakt, dat ze er eindelijk uitgaan, dat ik straks niet meer het gevoel heb dat er iets in mijn lijf zit dat er niet in hoort. Maar ik ben ook nerveus, en bang voor de operatie, dat er iets mis kan gaan.
Maar o wat ben ik blij met dit forum, en alle dappere vrouwen die voor een explantatie kozen. Jullie hebben mij sterker gemaakt om deze stap door te zetten. Heel veel dank daarvoor!!!
Het is een heel verhaal geworden, maar erg fijn om mijn hart te kunnen luchten hier
X Frederique