Voorstellen
Geplaatst: 04 jun 2016 08:22
Hallo allemaal,
Hoe te beginnen? Ik probeer al mijn vrije minuutjes te besteden aan het lezen van de site.
Wat ik tot nu toe heb gelezen is herkenbaar.
Ik vraag me wel nog steeds af of ik me niet aanstel, of ik me de klachten niet verbeeld.
Maar ik ben nu zo'n drie jaar aan het zoeken naar wat ik heb.
Tegenwoordig heb ik bij doktoren en bij alternatieve hulpverleners een standaard zin: 'ik had altijd enorm veel energie! Maar nu ben ik net superman met kriptonite in mijn broek'
Pas twee weken geleden realiseerde ik mij dat mijn grapje waarschijnlijk meer waar is dan ik had durven dromen. Alleen zit de kriptonite niet in mijn broek maar in mijn borsten.
Ik werd drie en een half jaar geleden ineens zo moe. Ik had dikke handen en voeten. En kon de trap amper oplopen.
Ik dacht eerst dat het door mijn nieuwe anticonceptiepil kwam. Maar na drie maanden 'zonder' was het niet over. Ik was zoo ontzettend moe.
Ik begon ook 's nachts te zweten, kreeg een vreemd soort hartoverslag en merkte dat ik soms niet op woorden kon komen. Ik kon bij het gasfornuis staan en niet meer verzinnen hoe het ding heette. Ik maakte dan geërgerd 'dat ding waar je op kookt!' ervan. Ik dacht dat ik moe was. Als alleenstaande moeder met een eigen zaak is het hard werken.
Ook weet ik het aan het verlies van mijn moeder. Die twee jaar daarvoor was overleden.
Mijn toenmalige nu gepensioneerde huisarts was aardig en opperde mijn hormoonhuishouding te laten nakijken. Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk heb ik een hele reeks onderzoeken en artsen gehad. Want ik kreeg naast de vermoeidheid ook allerlei bijkomende klachten. Jeuk na het eten van suiker, uitslag, zweten na het eten van gluten, in slaap vallen na het eten ook tijdens gesprekken met een collega's etc.
De cardioloog, endocrinoloog, allergoloog en huisarts vonden niks schokkends. Mijn hartritmestoornis was mee te leven en niet ernstig en er waren ontstekingswaarden maar niet zo hoog.
Ik voelde me een zeur. Niks echt gevonden en toch 'vage' klachten. Ik zette mezelf streng op dieet aangezien mijn lichaam tegen alle voeding met een chemische toevoeging in opstand kwam. (Bespoten groenten deden me in slaap vallen bijv. En enummers sloeg mijn hart van op hol.). Ik ging meer bewegen en probeerde op tijd naar bed te gaan, minder te werken, anders met stress om te gaan etc.
Alles bij elkaar genomen heb ik voor mijn gevoel van alles geprobeerd. Normaal gesproken zeur ik niet. Alleen had ik me al zo vaak 'moe' gevoeld dat ik er zelf 'moe' van was.
Toen ik op een dag voor de supermarkt zat en zo moe was dat ik mezelf moest oppeppen en dwingen om uit de auto te stappen wist ik dat er echt iets mis was...de kinderen moeten toch eten!
Maat niemand vond iets dus dacht ik dat het aan mij lag. Misschien toch psychisch?
Na een aantal alternatieve hulpverleners kwam mijn homeopaat met de vraag: je hebt geen implantaten of zoiets toch? En ja die had ik toch... Schijnbaar gaven die dingen ook dit soort klachten.
Ik protesteerde. Dat kon toch niet! En bovendien had ik zoutimplantaten. Die waren niet slecht!
Ik heb de andere dag meteen gebeld naar het ziekenhuis waar ik ze had gekregen. Blijk ik eurosiliconen te hebben. Niks zoutoplossing...
Ik begon in mijn hoofd de klachten op te sommen die ik de laatste jaren aan stress en andere zaken had geweten:
Naast de moeheid, hartoverslag, voedsel allergieën, obstipatie en jeuk:
- als ik lag en opstond 'zwart' zien aan een oog gedurende een minuut
- De laatste twee jaar veel jeuk aan mijn linkerborst.
- Een rimpel (kapsel?) bovenin.
- Afgelopen jaar een mammografie (niemand in het ziekenhuis zei me dat dat niet verstandig was) vanwege knobbels in mijn borsten.
- Plus meer gevoeligheid van mijn borsten, pijnlijk en ongemakkelijk, niet meer op mijn buik kunnen slapen.
- Een borst een iets andere vorm,
- Allerlei rare allergieën
- Verzuurde benen
- Dikke klieren in mijn nek en liezen
- Soort verdikkingkjes onder de huid onder mijn oksels
- Regelmatig benauwd, gevoel dat ik moet 'bijzuchten'
- Binnenkant knieën pijnklachten/ ontstekingen
- Koude handen en voeten ook als het warm is
- Haaruitval
Toch dacht en denk ik nog steeds een beetje dat ik me niet moet aanstellen.
Ik wil niet ziek zijn! En zo erg is het niet... Zeg ik maar tegen mezelf.
Ik ben lang gepest in mijn kindertijd en in mijn pubertijd ook veel gepest en opmerkingen gehad over mijn 'kleine borsten' (bcup). Als ik nu terugkijk waren ze eigenlijk heel mooi! Na een relatie met een man die maar bleef doorpraten over de mooie grote borsten van zijn ex... Heb ik toen ik 19 was een lening genomen en een bv boven de borstspier gehad. Ik heb het niemand verteld. Ben alleen gegaan en met een taxi teruggekomen. Toen ik eenmaal mijn huisje was binnen gestrompeld heb ik twee dagen lang overgegeven en heb ik uiteindelijk wanhopig mijn moeder gebeld.
Zij wist het uiteindelijk als enige. Ik schaamde me eerst voor mijn kleine borsten en daarna voor mijn vergroting. Toch was ik er ook blij mee. Want ik voelde me zekerder en vrouwelijker. Toen ze verstrakten en zo lelijk werden schaamde ik me ook weer...
Binnen twee jaar had ik nl. ernstige kapselvorming. Zag er echt niet uit! Pas acht jaar later heb ik ze laten verwijderen. De pc heeft toen de kapsels laten zitten omdat er 'amper borstweefsel/niks' over was volgens hem. Na zo'n operatie voelde het als een klap in mijn gezicht: 'niks van over, lelijk'. Het leek ook wel alsof mijn eigen borstweefsel was verdwenen! . Doodongelukkig was ik met het resultaat. Ik probeerde ermee te leven en heb maanden zonder gelopen. Mijn tepels hingen aan mijn rimpelige vel. Die tepels leken huge en topzwaar.
Ik voelde me echt lelijk. Nog meer als vroeger.
Uiteindelijk heb ik na een jaar al mijn geld bij elkaar gesprokkeld en mijn huidige implantaten laten plaatsen. Het blijken dus eurosilliconen te zijn.
En ze zijn nu dus onder mijn borstspier geplaatst. Mijn borsten zijn nu best mooi en redelijk 'zacht'.
Nu 11 jaar later heb ik klachten. De klachten leken eerst steeds erger te worden , nu ik op streng dieet ben (eerst 4 kilo afgevallen, denk door dat suikerloze dieet?) gaat het redelijk. Op bovenstaande klachten na hou ik me staande.
Door mijn homeopaat ben ik gaan googelen. En hier terecht gekomen. Ik ben nog steeds een beetje geschokt. En eigenlijk ook bang. Ben ik ziek door mijzelf!? Ik voelde me al dom door de bv. Terwijl ik best mooie kleine borsten had. Nu lijkt het nog idioter dan het al was! Ik was zo gekwetst, wilde mijn uiterlijk veranderen om me van binnen beter te voelen. Terwijl mijn innerlijk de echte wonden had, die onzekerheid, pijn en afwijzing die hadden eigenlijk hulp nodig. Niet mijn borsten.
Eerst dacht ik dat ik ze zou laten wisselen voor monobloks... Maar nu ik hier alles lees en mijn klachten bekijk.... Ben ik bang dat dat geen goed idee is. In mijn familie komen ook auto immuun ziekten voor: psoriasis (zus) en colitus ulcerosa (vader) en ik las op deze site dat je dan ook meer kans hebt om ziek te worden van siliconen.
Ik denk dat mijn klachten toch hiermee te maken hebben.
Alleen nu nog iets geks... Buiten mijn -nu overleden-moeder, weet niemand ervan. Ook mijn vriend niet... Ik weet niet hoe ik het moet zeggen...
Ik schaam me... Voel me rot en slecht.
Maandag heb ik vrij genomen en ga ik naar dr kappel. Niemand weet het... Vind het ook heel lastig. ook omdat ik mijn vriend wel eens opmerkingen heb horen maken over een 'platte' vrouw. Ook al weet ik dat het hier niet om gaat. Toch maakt het me heel onzeker... Want ik voel me heel dom.
Hoe gaan jullie om met die schaamte?
Afgelopen week heb ik een verwijzing voor een pc aan mijn huisarts gevraagd die kleineerde me en zei dat ik niet zomaar verwijsbrieven kon vragen. Heb daar zitten huilen en aangegeven dat ik me niet fijn behandeld voel. Dat ik het al heel moeilijk vind om erover te praten. En dat ik het heel naar vind dat ze dan zo doet...dat terwijl ik me al drie en een half jaar zo rot voel en door loop en werk en voor mijn gezin zorg...ondanks de klachten. En als dit het blijkt te zijn dat ik dan bij iemand wil gaan die erkend dat er problemen door kunnen komen!
Nou ja dit is dan mijn verhaal tot nu toe. Ik denk dat ik aan dr kappel vraag of zij me kan helpen. Ik hoop dat de klachten die ik heb dan zullen afnemen.
Ik zou graag aan luna (zij gaat over de foto's toch?) willen vragen of zij foto's heeft van hele kleine borsten na explantatie evt met of zonder lipofilling?
Hoe te beginnen? Ik probeer al mijn vrije minuutjes te besteden aan het lezen van de site.
Wat ik tot nu toe heb gelezen is herkenbaar.
Ik vraag me wel nog steeds af of ik me niet aanstel, of ik me de klachten niet verbeeld.
Maar ik ben nu zo'n drie jaar aan het zoeken naar wat ik heb.
Tegenwoordig heb ik bij doktoren en bij alternatieve hulpverleners een standaard zin: 'ik had altijd enorm veel energie! Maar nu ben ik net superman met kriptonite in mijn broek'
Pas twee weken geleden realiseerde ik mij dat mijn grapje waarschijnlijk meer waar is dan ik had durven dromen. Alleen zit de kriptonite niet in mijn broek maar in mijn borsten.
Ik werd drie en een half jaar geleden ineens zo moe. Ik had dikke handen en voeten. En kon de trap amper oplopen.
Ik dacht eerst dat het door mijn nieuwe anticonceptiepil kwam. Maar na drie maanden 'zonder' was het niet over. Ik was zoo ontzettend moe.
Ik begon ook 's nachts te zweten, kreeg een vreemd soort hartoverslag en merkte dat ik soms niet op woorden kon komen. Ik kon bij het gasfornuis staan en niet meer verzinnen hoe het ding heette. Ik maakte dan geërgerd 'dat ding waar je op kookt!' ervan. Ik dacht dat ik moe was. Als alleenstaande moeder met een eigen zaak is het hard werken.
Ook weet ik het aan het verlies van mijn moeder. Die twee jaar daarvoor was overleden.
Mijn toenmalige nu gepensioneerde huisarts was aardig en opperde mijn hormoonhuishouding te laten nakijken. Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk heb ik een hele reeks onderzoeken en artsen gehad. Want ik kreeg naast de vermoeidheid ook allerlei bijkomende klachten. Jeuk na het eten van suiker, uitslag, zweten na het eten van gluten, in slaap vallen na het eten ook tijdens gesprekken met een collega's etc.
De cardioloog, endocrinoloog, allergoloog en huisarts vonden niks schokkends. Mijn hartritmestoornis was mee te leven en niet ernstig en er waren ontstekingswaarden maar niet zo hoog.
Ik voelde me een zeur. Niks echt gevonden en toch 'vage' klachten. Ik zette mezelf streng op dieet aangezien mijn lichaam tegen alle voeding met een chemische toevoeging in opstand kwam. (Bespoten groenten deden me in slaap vallen bijv. En enummers sloeg mijn hart van op hol.). Ik ging meer bewegen en probeerde op tijd naar bed te gaan, minder te werken, anders met stress om te gaan etc.
Alles bij elkaar genomen heb ik voor mijn gevoel van alles geprobeerd. Normaal gesproken zeur ik niet. Alleen had ik me al zo vaak 'moe' gevoeld dat ik er zelf 'moe' van was.
Toen ik op een dag voor de supermarkt zat en zo moe was dat ik mezelf moest oppeppen en dwingen om uit de auto te stappen wist ik dat er echt iets mis was...de kinderen moeten toch eten!
Maat niemand vond iets dus dacht ik dat het aan mij lag. Misschien toch psychisch?
Na een aantal alternatieve hulpverleners kwam mijn homeopaat met de vraag: je hebt geen implantaten of zoiets toch? En ja die had ik toch... Schijnbaar gaven die dingen ook dit soort klachten.
Ik protesteerde. Dat kon toch niet! En bovendien had ik zoutimplantaten. Die waren niet slecht!
Ik heb de andere dag meteen gebeld naar het ziekenhuis waar ik ze had gekregen. Blijk ik eurosiliconen te hebben. Niks zoutoplossing...
Ik begon in mijn hoofd de klachten op te sommen die ik de laatste jaren aan stress en andere zaken had geweten:
Naast de moeheid, hartoverslag, voedsel allergieën, obstipatie en jeuk:
- als ik lag en opstond 'zwart' zien aan een oog gedurende een minuut
- De laatste twee jaar veel jeuk aan mijn linkerborst.
- Een rimpel (kapsel?) bovenin.
- Afgelopen jaar een mammografie (niemand in het ziekenhuis zei me dat dat niet verstandig was) vanwege knobbels in mijn borsten.
- Plus meer gevoeligheid van mijn borsten, pijnlijk en ongemakkelijk, niet meer op mijn buik kunnen slapen.
- Een borst een iets andere vorm,
- Allerlei rare allergieën
- Verzuurde benen
- Dikke klieren in mijn nek en liezen
- Soort verdikkingkjes onder de huid onder mijn oksels
- Regelmatig benauwd, gevoel dat ik moet 'bijzuchten'
- Binnenkant knieën pijnklachten/ ontstekingen
- Koude handen en voeten ook als het warm is
- Haaruitval
Toch dacht en denk ik nog steeds een beetje dat ik me niet moet aanstellen.
Ik wil niet ziek zijn! En zo erg is het niet... Zeg ik maar tegen mezelf.
Ik ben lang gepest in mijn kindertijd en in mijn pubertijd ook veel gepest en opmerkingen gehad over mijn 'kleine borsten' (bcup). Als ik nu terugkijk waren ze eigenlijk heel mooi! Na een relatie met een man die maar bleef doorpraten over de mooie grote borsten van zijn ex... Heb ik toen ik 19 was een lening genomen en een bv boven de borstspier gehad. Ik heb het niemand verteld. Ben alleen gegaan en met een taxi teruggekomen. Toen ik eenmaal mijn huisje was binnen gestrompeld heb ik twee dagen lang overgegeven en heb ik uiteindelijk wanhopig mijn moeder gebeld.
Zij wist het uiteindelijk als enige. Ik schaamde me eerst voor mijn kleine borsten en daarna voor mijn vergroting. Toch was ik er ook blij mee. Want ik voelde me zekerder en vrouwelijker. Toen ze verstrakten en zo lelijk werden schaamde ik me ook weer...
Binnen twee jaar had ik nl. ernstige kapselvorming. Zag er echt niet uit! Pas acht jaar later heb ik ze laten verwijderen. De pc heeft toen de kapsels laten zitten omdat er 'amper borstweefsel/niks' over was volgens hem. Na zo'n operatie voelde het als een klap in mijn gezicht: 'niks van over, lelijk'. Het leek ook wel alsof mijn eigen borstweefsel was verdwenen! . Doodongelukkig was ik met het resultaat. Ik probeerde ermee te leven en heb maanden zonder gelopen. Mijn tepels hingen aan mijn rimpelige vel. Die tepels leken huge en topzwaar.
Ik voelde me echt lelijk. Nog meer als vroeger.
Uiteindelijk heb ik na een jaar al mijn geld bij elkaar gesprokkeld en mijn huidige implantaten laten plaatsen. Het blijken dus eurosilliconen te zijn.
En ze zijn nu dus onder mijn borstspier geplaatst. Mijn borsten zijn nu best mooi en redelijk 'zacht'.
Nu 11 jaar later heb ik klachten. De klachten leken eerst steeds erger te worden , nu ik op streng dieet ben (eerst 4 kilo afgevallen, denk door dat suikerloze dieet?) gaat het redelijk. Op bovenstaande klachten na hou ik me staande.
Door mijn homeopaat ben ik gaan googelen. En hier terecht gekomen. Ik ben nog steeds een beetje geschokt. En eigenlijk ook bang. Ben ik ziek door mijzelf!? Ik voelde me al dom door de bv. Terwijl ik best mooie kleine borsten had. Nu lijkt het nog idioter dan het al was! Ik was zo gekwetst, wilde mijn uiterlijk veranderen om me van binnen beter te voelen. Terwijl mijn innerlijk de echte wonden had, die onzekerheid, pijn en afwijzing die hadden eigenlijk hulp nodig. Niet mijn borsten.
Eerst dacht ik dat ik ze zou laten wisselen voor monobloks... Maar nu ik hier alles lees en mijn klachten bekijk.... Ben ik bang dat dat geen goed idee is. In mijn familie komen ook auto immuun ziekten voor: psoriasis (zus) en colitus ulcerosa (vader) en ik las op deze site dat je dan ook meer kans hebt om ziek te worden van siliconen.
Ik denk dat mijn klachten toch hiermee te maken hebben.
Alleen nu nog iets geks... Buiten mijn -nu overleden-moeder, weet niemand ervan. Ook mijn vriend niet... Ik weet niet hoe ik het moet zeggen...
Ik schaam me... Voel me rot en slecht.
Maandag heb ik vrij genomen en ga ik naar dr kappel. Niemand weet het... Vind het ook heel lastig. ook omdat ik mijn vriend wel eens opmerkingen heb horen maken over een 'platte' vrouw. Ook al weet ik dat het hier niet om gaat. Toch maakt het me heel onzeker... Want ik voel me heel dom.
Hoe gaan jullie om met die schaamte?
Afgelopen week heb ik een verwijzing voor een pc aan mijn huisarts gevraagd die kleineerde me en zei dat ik niet zomaar verwijsbrieven kon vragen. Heb daar zitten huilen en aangegeven dat ik me niet fijn behandeld voel. Dat ik het al heel moeilijk vind om erover te praten. En dat ik het heel naar vind dat ze dan zo doet...dat terwijl ik me al drie en een half jaar zo rot voel en door loop en werk en voor mijn gezin zorg...ondanks de klachten. En als dit het blijkt te zijn dat ik dan bij iemand wil gaan die erkend dat er problemen door kunnen komen!
Nou ja dit is dan mijn verhaal tot nu toe. Ik denk dat ik aan dr kappel vraag of zij me kan helpen. Ik hoop dat de klachten die ik heb dan zullen afnemen.
Ik zou graag aan luna (zij gaat over de foto's toch?) willen vragen of zij foto's heeft van hele kleine borsten na explantatie evt met of zonder lipofilling?